Úrval - 01.08.1971, Síða 100

98
ÚRVAL
ýmsum fyrirtækjum og stofnunum
slíka þjónustu.
Var það mögulegt, að þau gætu
haft peninga upp úr slíku? Frank
áleit, að þau gætu það. Og þá færði
Lillie í dálkinn, er bar fyrirsögnina
„Með“. Yrði í rauninni unnt að nota
Gilbrethvinnuhagræðingarkerfið í
verksmiðjum? Þau voru viss um,
að það yrði hægt, en þau vissu líka,
að fyrst yrði að sannfæra verk-
smiðjurekendurna um það. Því
merkti Lillie í báða dálkana, er
þetta atriði hafði verið rætt. Lang-
aði þau í raun og veru til þess að
gera þetta?
„Færðu aftur í „Með“-dálkinn,“
sagði Frank.
Þegar kvöldið var á enda, voru
þau ekki lengur óviss í sinni sök.
Kostirnir virtust vera miklu fleiri
og veigameiri en gallarnir.
STÆRÐFRÆÐIÞ JÁLFUN í
MATMÁLSTÍMUM
Fyrsta starf Franks á hinu nýja
sviði var í Providence í Rhode Is-
landfylki, og fjölskyldan fluttist þar
inn í stórt hús við Brownstræti, að-
eins einni götulengd frá Brownhá-
skólasvæðinu. Meðan Lillie var að
koma húsgögnunum fyrir, flýtti
Frank sér á fund nokkurra vina
sinna við háskólann og ræddi við
þá möguleikana á því, að Lillie gæti
haldið þar áfram háskólanámi til
undirbúnings doktorsgráðu. Hún
hafði þegar skrifað doktorsritgerð
sína, er bar heitið Sálfræði verk-
stjórnar, en hún þurfti að stunda
viðbótarháskólanám til þess að geta
fengið doktorsnafnbótina.
Nú átti Lillie orðið fjögur ung
börn, og það fimmta var á leið-
inni. Og því var hún ekki viss um,
hvort rétt væri af henni að setjast
aftur á skólabekk. En Frank var
ákveðinn. „Eyddu ekki tíma þínum
í húsverk, húsbóndi góður,“ sagði
hann. „Samkvæmt þriggja þrepa
áætluninni ert þú að læra að búa
þig undir að geta tekið við mínu
starfi.“
Samkvæmt kerfi þessu, sem
Frank hafði búið til til notkunar
í verktakafyrirtæki sínu, átti mað-
urinn, sem er næst fyrir ofan þig í
fyrirtækinu, að þjálfa þig í starfi
sínu, en þú áttir að þjálfa næsta
undirmann þinn í þínu starfi. Og
fyrri reynsla Lillie reyndist eiga
eftir að koma henni að góðum not-
um síðar meir.
Því sá eldabuskan okkar, hún
Annie Cunningham, um eldhúsið,
en henni til aðstoðar var svo Tom
Grieves, sem var eins konar „alt-
muligmand" hjá okkur. Við höfð-
um líka prýðilega barnfóstru, aðra
vinnukonu, þvottakonu, sem vann
hjá okkur öðru hverju, og hár-
greiðslukonu, sem kom einu sinni í
viku til þess að þvo og greiða hár
Lillie og telpnanna.
Tom Grieves var svo gerður að
„drengjahárþvottamanni", eftir að
Bill fæddist. Við tilbáðum Tom al-
veg, og ég er viss um, að hann end-
urgalt þetta í sömu mynt. En hann
var svo hræddur um, að við Bill
yrðum einhverjar veimiltítur og
pilsadrengir vegna uppeldisáhrifa
frá þrem eldri systrum í húsinu, að
honum fannst það heilög skylda sín
að kenna okkur réttan og hæfilegan
orðaforða strax á unga aldri.