Úrval - 01.01.1974, Side 67

HÚN TENGIR EVRÓPU OG ASÍU
65
mynd, að tyrknesk böð væru til-
valdir mótstaðir njósnara og
myrkrahöfðingja, sem helzt ekki
þyldu dagsbirtu. Þar mundi úa og
grúa af svínfeitum náungum með
viðskiptamál til sölu.
Einskis slíks varð ég áskynja, en
njósnaleikurinn var stundaður þar
til loka síðari heimsstyrjaldar, svo
mikið er víst.
Þótt ambassadorar og utanríkis-
ráðherrar séu í Ankara, þá eru
samt ýmsir „undirkóngar“ í Istan-
bul að störfum.
Á meðal njósnaranna var einn að
nafni Cicero og hafði brezkan am-
bassadorstitil að yfirskyni.
Hann og fleiri eru farnir nú,
gengnir en ekki gleymdir, sérstak-
lega meðal eldri þjónanna á Park
Hotel. Útlendir ,,agentar“ tóku
Park Hotel fram yfir önnur gisti-
hús, ekki sízt vegna þess, að þar
gátu þeir setið á svölunum og talið
óvinaskipin, sem voru á ferð fram
og aftur um „Sundið".
Símaþjónusta hótelsins var önn-
um kafin allan sólarhringinn og
sendi svo margar upplýsingar, að
ef nokkur bað um skýringar, skildi
sendirinn hvorki upp né niður.
Auðvitað hefur ekkert í Evrópu
verið meira bendlað við njósnir en
Austurlandahraðlestin um Simpton
skarð. Hún kom frá París yfir meg-
inhluta Evrópu með áfangastað á
Sirkesi-stöðinni við Galata-brúna.
Þetta var mikil ævintýraferð með
lest, og flest ævintýrin gerðust á
götum Istanbulborgar, þar sem far-
þegarnir komu og fóru, mislit
hjörð, fulltrúar gimsteinakaup-
manna, búnir eins og prófessorar í
Gyðingaháskóla í Sofía. Þýzkar
dömur með flaksandi hár um herð-
ar, sérstaklega leiknar í arabísku
tungutaki og skransalar frá Vínar-
borg, með frægustu listaverk hinna
fornu meistara meðferðis.
GULLFLÓÐ FRÁ VESTUR-
EVRÓPU
Nú á dögum er sérstakur leikur
settur á svið á Sirkesi-stöðinni.
Tyrknesk ungmenni bæði frá
Istanbul og öðrum héruðum þyrp-
ast þar saman nokkrum sinnum í
viku og eru fluttir til Þýzkalands
og ætla þar að stunda vellaunaða
vinnu. Sem stendur eru um 800
þúsund Tyrkir í Þýzkalandi. Pen-
ingarnir, sem þeir senda heim, eru
stærsti þáttur í útlendum gjaldeyri
Tyrklands.
Ég kom til Sirkesi á laugardags-
morgni, þar. var fjöldi manns í þög-
ulli þyrpingu. Þessar bíðandi raðir
við miðasölugluggann voru í alltof
miklum hugaræsingi til að geta
haldið uppi samræðum. Aðeins ör-
fáir höfðu komið til útlanda fyrr.
Haldandi dauðahaldi um plastpok-
ana sína sátu þessi ungmenni, þar
sem þau höfðu reikað inn í vagn-
ana, kvíðafull og hrædd.
En það fólk, sem kemur til baka,
er allt öðruvísi í framkomu og lát-
bragði. Sjálfstraust og birta er yfir
því. Ljótu plastpokarnir hafa vikið
fyrir stílhreinum ferðatöskum. Eld-
spýtustokkarnir eru horfnir fyrir
glansandi kveikjurum, og í staðinn
fyrir snarlið í nestismalnum er nú
setzt að máltíð á matsöluhúsum.
„Eftir eitt ár enn í Þýzkalandi
hef ég sparað saman 40 þús. tyrk-