Úrval - 01.01.1974, Síða 84

82
ÚRVAL
vel þótt hún væri lítil, yrði ómögu-
legt að koma bátunum á flot við
„hærri“ síðuna, nema með því að
láta þá renna niður eftir sjálfri
síðunni. Einnig mundu bátarnir við
„lægri“ síðuna sveiflast út til hlið-
ar, og við sömu slagsíðu yrði að-
eins 7 þumlunga þil á milli þeirra
og þilfarsbrúnarinnar, en 60 feta
beint fall að yfirborði sjávar. Þetta
var að vísu ekki eins ógnvænlegt,
en samt hefði slíkt átt að valda
áhyggjum hlutaðeigandi aðila.
En það er sjálfsagt ósanngjarnt
að beita ýmsu því fyrir sig í gagn-
rýninni, sem menn skynjuðu og
skildu ekki þá, enda þótt skilning-
ur sé fyrir hendi á því hinu sama
núna. Stærð Lusitaníu vakti traust
manna allt frá byrjun. Skipið var
lengra en þinghúsið í Washington,
og skemmtigönguleiðin hringinn í
kringum skemmtigönguþilfarið (B-
þilfar) var rúmur mílufjórðungur.
Þessi mikla hæð skipsins, lengdin
og hin sérkennilega mjódd þilfars-
þverbitanna varð allt tilefni til þess,
að skipið var kallað „Gráhundur
hafanna". Og í nokkur ár voru þau
Lusitanía og Mauretanía hrað-
skreiðustu skipin á siglingaleiðum
Norður-Atlantshafsins.
FLOTADEILDIN, SEM HLAUT
NAFNGIFTINA „LIFANDI
BEITA“
Þ. 19. febrúar árið 1913 hélt Al-
fred Booth, yfirforstjóri Cunard-
gufuskipafélagsins, til fundar við
Ráð Flotamálaráðuneytisins sam-
kvæmt beiðni þess. Flotamálaráð-
herrann Winston Churchill, sem var
38 ára að aldri, gerði Booth það
skiljanlegt, að það skylli brátt á
styrjöld milli Bretlands og Þýzka-
lands. Því lét hann í ljósi þá ósk,
að gerðar yrðu breytingar á Lusi-
taníu og Mauretaníu nú þegar, svo
að þau gætu tekið við hlutverki
sínu sem vopnúð aðstoðarbeitiskip,
ef hernaðarátök hæfust.
Lusitanía lagðist því í þurrkví í
Liverpool þ. 12. maí, og hvíldi mik-
il leynd yfir því. Cunard-gufuskipa
félagið tilkynnti, að skipið mundi
hætta siglingum um tíma, svo að
hægt yrði að setja í það nýjustu
gerð af túrbínum. Það kemur greini
lega fram í skjalasafni Cunard-gufu
skipafélagsins, í hverju breytingarn
ar voru fólgnar. Settar voru hlífð-
arplötur á endilangt skipið á 1414
feta breiðu belti, þ. e. á milli
tveggja þilfara. Varakolageymslu-
rúmi var breytt í vopnageymslubúr,
og settar voru í það sérstakar lyft-
ur fyrir sprengikúlur og meðhöndl-
un þeirra. Tveim snúanlegum byssu
pöllum fyrir 6 þumlunga fallbyssur
var komið fyrir frammi á lúkar og
tveim á afturþilfari. Gerðar voru
breytingar á C-þilfari, þannig að
komið var fyrir byssupöllum fyrir
fjórar 6 þumlunga fallbyssur hvor-
um megin. Nú vár ekki annað eftir
en að skella fallbyssu niður á hvern
byssupall og festa 12 skrúfur.
Lusitanía hóf aftur siglingar til
New York þ. 21. júlí, og þ. 16. marz
tilkynnti Churchill Neðri deild
þingsins með stolti, að 40 brezk
kaupskip hefðu þegar verið vopnuð
í varnarskyni.
Bretland sagði Þýzkalandi stríð á
hendur þ. 4. ágúst árið 1914, ein-
mitt þegar Lusitanía var í þann