Úrval - 01.08.1974, Qupperneq 79

í LEIT AÐ UPPRUNA MÍNUM
77
hafði sérstakan áhuga á því fyrir-
brigði, sem kallað var „frelsi“. Eftir
því sem hann gat að því komizt
hjá fiðluleikaranum, þýddi það, að
maður hafði engan húsbónda, gerði
það, sem manni sýndist, og gat far-
ið hvert á landi sem maður vildi.
En hann hugsaði mikið um það,
hvaða ástæðu hvíta fólkið hafði til
þess að tala um frelsi.
Fréttirnar, sem vöktu mesta at-
hygli, bárust síðla árs 1775, og voru
þær þess efnis, að Dunmore lávarð-
ur, ríkisstjóri Virginíunýlendunnar,
hefði lýst yfir því, að þrælar þeir,
sem væru reiðubúnir að starfa á
skipum hans og hjálpa hvíta kóng-
inum, skyldu fá frelsi. Skömmu
seinna boðaði Waller húsbóndi Bell
á sinn fund inni í dagstofunni. Hann
las tvisvar upphátt klausu nokkra,
sem stóð í dagblaðinu „Virginia
Gazette". Síðan skipaði hann Bell
að „lesa“ þetta fyrir þrælana og
skýra þeim frá því, hvað það þýddi.
í þessari klausu stóð, að Borgara-
samkunda Virginíu hefði lýst yfir
því, að „allir negrar eða aðrir
þrælar, sem gerðu með sér sam-
særi um uppreisn, yrðu teknir af
lífi án þess að fá prestsþjónustu“.
„Hvað þýðir þetta“? spurði einn
vinnumaðurinn.
Fiðluleikarinn svaraði þurrlega:
„Það þýðir, að ef þú gerir uppreisn,
þá kallar hvíta fólkið ekki á neinn
prest, þegar það drepur þig“.
Næsta sumar bárust enn athygl-
isverðari fréttir, þegar Lúther kom
heim úr ferð til bæjarins, sem
hreppsnefndin hafði aðsetur í, og
færði þeim þær fréttir, að „allt
hvíta fólkið léti nú alveg eins og
vitlaust, æpandi og hlæjandi út af
einhverri Sj álfstæðisyfirlýsingu".
Gamli garðyrkjumaðurinn hristi
bara höfuðið. „Það er engin ástæða
fyrir niggarana að æpa, hvernig
sem þetta fer. Þetta er allt saman
hvítt fólk, hvort sem það er í Eng-
landi eða hér“.
Árið 1778 færði Bell þeim þær
fréttir, að þrælum væri lofað frelsi,
ef þeir vildu ganga í herinn og
gerast lúðurþeytarar eða frumherj-
ar. Einhver spurði þá, hvað orðið
„frumherjar" þýddi. Þá svaraði
fiðluleikarinn: „Það þýðir að vera
settur fremst og vera síðan drep-
inn“! Og þegar Bell færði þeim þær
fréttir síðar, að tvö fylki, Suður-
Karólína og Georgia, vildu ekki
leyfa þrælum að ganga í herinn,
stóð ekki á svarinu hjá fiðluleik-
aranum: „Það er það eina góða,
sem ég hef nokkurn tíma heyrt um
þessi fylki“.
í maí árið 1781 bárust þeim þær
furðulegu fréttir, að hermenn kon-
ungs hefðu. komið ríðandi og eyði-
lagt búgarð Thomasar Jefferson.
Svo skýrði Lúther frá því, að her
George Washington væri á leiðinni
til þess að bjarga Virginíu. „Og það
er heilmikið af niggurum í hernum
hans“! bætti hann við. í október
sama ár hóf enski hershöfðinginn
Cornwallis sókn við Yorktown, og
brátt bárust fréttir, sem fengu
þrælana til þess að hrópa af hrifn-
ingu: Cornwallis hafði gefizt upp.
„Stríðið er búið! Frelsið er feng-
ið“! sagði Bell við þau öll. „Hús-
bóndinn segir, að nú verði friður“.