Goðasteinn - 01.12.1964, Síða 13

sóttu hesta, fluttu heim heyið, þegar hirt var, og smöluðu kvíánum
kvöld og morgna. Guðmann býr nú á Jórvík og hefir búið þar
nálega 40 ár, en Jón býr í Reykjavík, kunnur organleikari.
Mikið miklaðist mér að sjá engjarnar, sem þessar jarðir áttu,
geysi víðáttumiklar og grasið mikið. Aldrei var slegið, þar sem
þýft var, því nóg var af rennsléttu slægjulandi. ísleifur vakti okkur
Stefán alltaf á sjöunda tímanum á morgnana. Ingibjörg kona
ísleifs færði okkur flóaða nýmjólk í rúmið, og kaffi fengum við
á eftir, ef við vildum. Ekki veit ég, hvað Ingibjörg hefir klætt
sig löngu á undan öðrum, en búin var hún að kveikja upp
eldinn í hlóðunum og hita bæði mjólkina og morgunkaffið,
þegar ég vaknaði. Ég hugsaði lítið um það þá en skildi betur
síðar, hvað miklu þessi kona afkastaði. Það brást varla, að
morgunverðurinn kæmi síðar en kl. 9V2-IO> °g þá hafði Ingibjörg
lokið við að mjólka kýrnar og ærnar, en mig minnir, að Guð-
björg dóttir hennar hafi oftast hjálpað henni við mjaltastörfin.
Ekki var það heldur lítið verk að hirða öll sokkaplöggin af
fólkinu, blaut og leirug á hverju kvöldi. Hverjum manni fékk
Ingibjörg þurra sokka að morgni. Á hirðingardögum kom hún
jafnan á teig síðari hluta dags og var þá ekki svifasein við að
raka flekki í múga. Það var unnið af miklu kappi að heyskapn-
um, hvert sem litið var í sveitinni. Velferð og afkoma var algjör-
lega háð því, að vel heyjaðist, enda var slátturinn nefndur bjarg-
ræðistími. Það þótti mikilsvert að vera góður sláttumaður, og
var dáðst að þeim, sem röskvastir voru við að fella grasið.
ísleifur taldi Kristján Pálsson í vesturbænum í Jórvík bezta
sláttumann í sveitinni. Hann var þá í broddi lífsins. Hann byrj-
aði búskap á Skaftárdal á Síðu fáum árum síðar, og með ein-
dæma harðfengi og dugnaði komst hann í röð efnuðustu bænda
hér í sýslu. Ein stór hlaða var heima við bæinn í Jórvík, og mig
minnir, að Isleifur hafi átt tvær aðrar hlöður, litlar. Hann varð
þó að hafa mikið hey úti. Hann hlóð útiheyin upp af mikilli
vandvirkni og þakti með rótgóðu torfi. Var það mikið verk og
erfitt. Öll hús voru hlaðin úr mýrarkekkjum, því grjót var hvergi
að fá í landareigninni. Bárujárn var á stærstu hlöðunni en öll
hús, önnur, með torfþaki. Grjóthella var þar ekki til að gera
Godasteinn
11