Goðasteinn - 01.12.1964, Blaðsíða 75

trogið. Þar breytti hún um stefnu, gekk upp að Borginni og hvarf
mér sýnum, líkt og drengurinn áður. Ég sneri þegar til baðstofu.
Sat frænka mín þar í sæti sínu. Ég spurði hana, hvort hún hefði
ekki farið inn í eldhús. Hún svaraði: „Nei. Ég fór inn í stofu.“
Ég sagði þá frá konunni með trogið. Frænka mín brosti við og
sagði: „Það hcfur verið móðir drengsins, sem þú sást í sumar."
Mörg ár voru liðin frá þessum atburðum, og ég var byrjaður að
starfa hjá Sláturfélagi Suðurlands í Reykjavík. Huldufólkið á
Haugum kom sjaldan í hugann, en vöggulag konunnar ómaði þar
öðru hverju, þó svo óljóst, að aldrei tókst mér, að fella það sam-
an. Dag nokkurn veiktist ég snögglega á vinnustað mínum og varð
viðþolslaus af kvölum. Fór ég fyrst heim, en síðan á sjúkrahús og
var þegar fluttur á skurðstofuna. Það var botnlangabólga, sem tók
mig svcna geyst. Undirbúningur aðgerðarinnar tók nokkurn tíma.
Lá ég á skurðarborðinu og beið þess, að hafizt yrði handa. Skyndi-
lega heyrði ég lag, sem ég kannaðist við, lagið úr hamraborginni
á Haugum. Það var sungið lágróma með þýðri kvenrödd til hlið-
ar við mig. Ég leit þangað og sá, að niðri við gólf sat hvítklædd
stúlka á lágum stól eða skammeli. Við hliðina á henni var líkt
og tevagn, sem á var raðað ýmiskonar lækningatækjum, að mér
sýndist. Fágaði stúlkan þau, eitt af öðru, og söng við vinnuna.
Ég var svæfður frá söngnum. Læknarnir komust í erfiða raun við
að bjarga lífi mínu, botnlanginn var kominn að því að springa.
Vissu þeir, að brugðið gat til beggja vona með bata. En batinn
kom furðulega fljótt. Ég trúi því, að ósýnilegar hendur hafi cítt
drjúgan þátt í, að lífið bar sigur af hólmi.
Skráð cftir Sigurði Steindórssyni, verkstjóra í Reykjavík.
III. Næturgestur
Árið 1912 flutti ég undan Eyjafjöllum til Vestmannaeyja og réð-
ist til dvalar hjá Sigurði bróður mínum og konu hans, Halldóru
Hjötleifsdóttur. Þau bjuggu í timburhúsi með einni hæð, kjallara
cg risi. í kjallaranum var eldhúsið, en á hæðinni stofa og tvö her-
Godasteinn
73