Goðasteinn - 01.12.1964, Blaðsíða 23

hertogans. Daginn eftir lát konungs kom ráð hinna vitru,
witenagemot, sem í voru helztu höfðingjar landsins, saman á
fund og kaus Harald Guðnason til konungs sem hinn hæfasta
meðal innlendra aðalsmanna til að ráða fram úr vandamálum
ríkisins og verja landið fyrir árásum.
Haraldur Guðnason, hinn síðasti engil-saxneskra konunga, átti
mikla erfiðleika í vændum. Fullvíst mátti telja, að hertoginn i
Normandie gerði alvöru úr kröfum sínum með vopnaðri árás á
England, og brátt hóf Tósti jarl í Norðymbralandi, bróðir kon-
ungs, uppreisn gegn honum, þar sem hann taldi sig ekki síður
til konungs fallinn en Harald, er var yngri. Tósti kom þó málum
sínum lítt fram í Englandi, því að Haraldur naut fylgis mikils
meiri hluta þjóðarinnar. Var hann vinsæll sakir glæsimennsku
sinnar og drengskapar, en Tósti var harðdrægur ofbeldismaður
og því illa séður. Tósti hvarf úr landi og reyndi fyrst að fá
Svein Danakonung til liðs við sig, og er það bar ekki árangur
leitaði hann fundar Haralds konungs harðráða í Noregi, sem
þá var kominn á efri ár.
Haraldur harðráði var tregur til að leggja til hernaðar í Eng-
landi, en fyrir áeggjan Tósta og fögur fyrirheit lét hann um
síðir tilleiðast. Bauð hann út leiðangri sumarið 1066 og sigldi
á 300 skipum með miklu liði til Englands. Byr fékk hann ágætan,
því að löngum biés vindur úr norðlægri átt þetta sumar. En
einmitt þessi vindur, er svo fagurlega þandi segl Noregskonungs
suður á bóginn, lokaði flota hins bráðláta hertoga inni í höfnum
Normandie, og mátti hann bíða byrjar vikum saman.
Haraldur harðráði og Tósti jarl herjuðu um skeið í Norður-
Englandi og unnu nokkrar orrustur. En brátt kom Haraldur
Guðnason á vettvang með lið sitt til að berjast við þessa óvæntu
innrásarmenn. Áður en orrustan hæfist, fóru nokkur orðaskipti
milli Haralds Guðnasonar og Tósta bróður hans. Bauð kon-
ungur Tósta þriðjung ríkisins, ef hann vildi láta af fjandskap og
fylgja sér. Tilboðið var girnilegt, og spurði Tósti hversu mikið
hann vildi þá bjóða Haraldi harðráða Noregskonungi. Haraldur
Guðnason kvaðst unna honum af Englandi sjö fóta rúmi, eða
því lengra sem hann væri hærri en aðrir menn. Ekki vildi Tósti
Godasteinn
21