Goðasteinn - 01.12.1964, Blaðsíða 61

verða eftir 3-4 tíma, þá heyrði ég, hvert sem ég fór, köll litlit
lambanna. Glumdi jarmið í eyrum mér, svo lengi sem syfja og
þreyta hurfu ekki úr sál og líkama.
Fyrsta verk kvennanna á morgnana var að mjólka ærnar, sem
síðan voru reknar í haga. Aðrir voru sendir að sinna lömbunum
og sitja yfir þeim daglangt. Var það gert í 3-4 daga. Að því
búnu voru þau rekin á afréttinn, inn á Grænafjall. Fyrir kom,
að þau vitjuðu átthaganna þaðan og fundu þá fljótt móður sína.
Þau voru þá samstundis tekin, bundin niður í laupa, sett upp
á reiðingshesta og flutt lengra inn á afréttinn.
- Ærnar voru byrgðar í kvíunum á hverri nóttu. Klukkan 4-5
að morgni vorum við börnin vakin til að reka þær í haga niður
á Aura, sem svo voru nefndir. Þar á undirlendinu var lengi aðal
siægjuland jarðarinnar og sunnar mjög kjarngott beitiland. Allt
þetta er nú komið í svartan sand af völdum Markarfljóts. Ég:
tel mjög htépið, að nokkur jörð meðfram Þverá í Fljótshlíð hafi
verið eins hart leikin og Fljótsdalur. Verður sú langa og stranga
harmsaga ekki rakin hér.
Yfir kvíánum var setið í 3—4 vikur. Var þeim þá sleppt og
smalað kvölds og morgna. Færigrindurnar voru færðar úr stað'
daglega, urðu ærnar því ekki eins blakkar á lagðinn og ella
hefði orðið, og kvíastæðin ræktuðu jörðina. Bera gömlu kvía-
balarnir því enn víða vitni.
Heiðarbrún skildi á milli bæjarins í Fljótsdal og landsins, þar
sem við sátum yfir ánum á daginn. Þar uppi í heiðinni var
byggður smalakofi úr torfkekkjum, uppi á hól, þar sem vel sást til
allra átta. Á kofaveggjunum voru gægjugöt fyrir okkur, svo hægt
var að fylgjast með ánum inni í kofanum. Þennan kofa þurfti að
endurreisa árlega, því lítið var í hann borið að efni í veggi og
þak. f giijunum í kring uxu víða birkihríslur, en okkur var bann-
að að taka þær í kofann okkar; hætta gat stafað af því að klifra
eftir þeim, og svo áttu þær að vera friðhelgar. Ég minnist þess
þó, að einatt gleymdum við þessu banni, þegar okkur vantaði
við í kofaþakið. Inni í kofanum voru hlaðnir rúmbálkar við
veggi og kekkjaborð á miðju gólfi. Við það mötuðumst við. Mjólk
höfðu við m. a. í nesti, og hana hituðum við á hlóðum, sem
Goðasteinn
)9