Goðasteinn - 01.12.1964, Qupperneq 67

skútuna, tveimur bjargaði íslenzkt skip, sem þarna kom að, en
einn drukknaði, Árni frá Kirkjubæ. Margir voru orðnir mjög
aðþrengdir, er þeir björguðust, fór skútan með þá, er verst urðu
úti, til Rcykjavíkur, alls io að tölu. Hermann sagði mér qft frá
þessu slysi á þann veg, er hér hefur verið rakið. Skildist mér
glögglega, að trú hans ein hefði varnað honum frá að verða
mannsbani, er upp á skútuna kom.
-o-
Hermann var vinvandur og vinfár, en trölltryggur, þar sem
hann tók því. Engum hélzt uppi að níðast á smælingjum í ná-
vist hans.
Hróbjartur Pétursson, bóndi á Rauðafelli undir Eyjafjöllum,
átti son, er Pétur hét. Hann var síðar lengi bóndi á Lambafelli.
Hróbjarti tókst að ráða son sinn í skiprúm hjá Tómasi í Gerða-
koti, og þótti furðu sæta, því Pétur var þá aðeins 16 ára. Hann
átti að róa til jafns við fullröska og vana sjómenn, en hafði
aldrei áður farið að heiman til sjóróðra. Þótti þetta því nokkur
forsending.
Hermann tók Pétur að sér, er suður kom, og voru þeir rekkju-
nautar um vertíðina. Mörgum hásetum fannst það firnum sæta,
að Pétur var gerður jafn þeim við hlutaskipti. Knurruðu þeir um
það og létu í ljós, að bezt færi á, að Pétur fengi hálfan hlut eða
færi brott að öðrum kosti. Hermann tók þá af skarið og sagði:
„Ef þið látið strákinn fara, þá fer ég líka“. Hann vissi, hvað
hann mátti bjóða sér, Tómas vildi sízt missa hann af öllum há-
setum sínum. Pétur fékk óátalið hlut sinn eftir þetta. Hnýfilyrð-
um var þó öðru hverju að honum skotið, unz Hermann tók af
skarið og sagði: „Ef þið látið strákinn ekki í friði, þá eigið þið
mér að mæta“. Allir létu Pétur í friði þaðan af.
—o—
Hermanni þótti gott áfengi, en fór vel með það. Hann verzlaði
með fisk sinn í mörg ár hjá sama kaupmanni í Keflavík. Vor
eitt kom hann einu sinni sem oftar tii þessa manns og var nokkuð
undir áhrifum.. Staupasala fór þá fram í verzlunum. Allmargt
manna stóð framan við búðarborðið, er Hermann gekk inn í
verzlunina. Kaupmaðurinn stóð innan við borðið. Hermann
Goðasteinn
65