Goðasteinn - 01.03.1971, Síða 33

Árið 1928 var sæmílega hagstætt félaginu. Dregið hafði úr
skuldum viðskiptamanna, og skuldir fclagsins út á við höfðu
lækkað, svo að sýnt þótti, að hinar róttæku ráðstafanir 1927 hefðu
borið tilætlaðan árangur. Á aðalfundi 1929 kom fram mikill áhugi
á að auka smjörsölu á vegum félagsins og jafnvel að það tæki
upp sauðfjárslátrun og fleira, sem stuðlað gæti að vaxandi inn-
leggi á söluvörum frá viðskiptamönnum. Sncmma árs 1930 var
það alvarlega rætt á stjórnarfundi, hvcrsu mjög hefðu þorrið
viðskipti manna ofan Þverár við kaupfélagið, en sveitir þar voru
þá komnar í beint akvegasamband við Rcykjavík og bcindist
verzlun þcirra þangað í sívaxandi mæli.
Formaður bar fram þá hugmynd, hvort ekki mundi unnt að
ná þessum viðskiptum aftur með því að stofna verzlunarútibú í
Hvolhreppi. Var framkvæmdastjóra falið að kanna það mál fyrir
næsta aðalfund.
Á aðalfundinum, sem haldinn var 10. apríl 1930, kom í ljós, að
afkoman 1929 hafði verið allgóð, nema hvað umsctning hafði
dregizt talsvcrt saman. Urðu miklar umræður á fundinum um
framtíð félagsins og skoðun fundarmanna mjög á þann veg, að
breyttar samgöngur beindu viðskiptastraumnum mjög til Reykja-
víkur og því væri félaginu nauðsyn að laga sig að breyttum að-
stæð og tileinka sér nýja tækni, ef það ætti ekki að daga uppi.
Kosnir voru í ncfnd til að vinna að útibúsmálinu þeir Guðjón
Jónsson, Hallgeirsey, Guðjón Jónsson, Tungu, og Sæmundur Ólafs-
son, Lágafelli, og ákveðið að halda aukafund, þegar nefndar-
menn gætu skilað áliti.
Þessi aukafundur stjórnar og fulltrúa var svo haldinn hinn 17.
júní 1930. Urðu þar enn miklar umræður um fyrirhugað útibú.
Formaður stjórnar, sr. Jakob Ó. Lárusson, vildi að engu hrapa,
en taldi, að svo væri komið, að ekki væri lengur nema um tvennt
að ræða gagnvart Kaupfélaginu, að leggja það niður eða stofna
útibú að Stórólfshvoli. Spurðist hann og fyrir um það, hvort
ckki fyrirfyndist hópur tryggra samvinnumanna ofan Þverár, sem
kysi heldur að verzla við samvinnufélag en kaupmenn. Var hon-
um þá svarað því, að slíkir mundu að vísu til, en þeir væru fáir.
En hvort sem menn ræddu þetta lcngur eða skemur, þá lyktaði
Goðasteinn
31