Goðasteinn - 01.03.1971, Síða 45

Jón Jónsson frá Kársstöðum:
Hvað var pað?
Það hefur líklega verið sumarið 1919 cða 1920. Ég hafði verið
að smala kvíaánum á æskuhcimili mínu Kársstöðum í Landbroti;
hafði sótt þær út í hóla, sem kallað var, ekki langt frá bænum.
Það var kyrrlátt hásumarkvöld, líklega nálægt miðjum júlí og
nóttin cnnþá björt. Sólin var komin í vestur og hólarnir teknir að
varpa löngum skuggum.
Ég var kominn með ærnar norðan í hæðirnar sunnan við bæ-
inn, en af því að snemmt var að kvía þær og mjólka, var ég
látinn sitja yfir þeim um stund. Þetta var eitt hinna kyrru, tæru
su.markvölda, sem maður gleymir aldrei og langar alltaf til að
lifa á ný. En þetta kvöld er mér þó sérstaklega minnisstætt vegna
atburðar, sem ég á cngan hátt fæ skilið.
Bærinn á Kársstöðum stóð sunnan í hæðardragi og sneru dyr
mót suðri. Gcgnt bænum er annað hæðardrag, forn hraunbrún, en
milli þeirra mýrlent sund, er sncri austur og vestur. Beygir það
þó norður á við, þegar austar dregur, og endar við stöðuvatn,
cr Syngjandi heitir. I sundinu neðan við bæinn var lítil tjörn, sem
nú er varla mcira en mýrarbolli. Sunnan við tjörnina, gegnt bæn-
um, var dálítill hóll, nokkuð aflangur frá austri til vesturs. Það
cr Tjarnarhóm en milli hans og Hæðanna, Austurhæðar og Vest-
urhæðar, er þröngt sund.
Yfir sunnanverðan Tjarnarhól var á þessum árum hálffallinn
túngarður. Það var túngirðingin, er ég man fyrst til, en nú er
girðingin norðan hólsins og sunnan tjarnarinnar.
Godasteinn
43