Goðasteinn - 01.03.1971, Síða 53

Goðasteinn - 01.03.1971, Síða 53
Gvendar. Hrópar þá Gvendur: ,.Jón, Jón. Láttu ekki drullarann koma nálægt dótinu mínu.“ Jón á Núpstað var kátur og orðheppinn og haldinn talsverður ,,grallari“, hrekkvís en í öllu mcinlaus. Eitt sinn, er hann sat á tali við Gvend, segir hann: „Mikið djöfull skríður stór lús á jakkanum þínum, Gvendur!" „Hvar, hvar?“ segir Gvendur og skimar og kemur ekki auga á lúsina. Lítur síðan fúlum svip á Jón, afhuga því að leita uppi þessa alvana vinnukonu sína og segir: „Hvað var ég annars að tala um? Ég tapaði mér alveg, þegar þetta andskotans lúsamál kom fyrir.“ Á Rauðabergi voru tveir vinnumcnn, cr báðir hétu Jón og báðir voru Jónssynir. Annar var kenndur við móður sína til að- greiningar frá hinum, sem kcnndur var við fæðingarstað sinn. Báðir voru þeir röskir menn og harðskeyttir, en Gvendur gerði mun þeirra mikinn. Má vera, að annar hafi borið af hinum í slætti, sú var a. m. k. skoðun Gvendar, er hann hélt ekki lítið á loft. Nú var hann að því spurður, hvort Jón hinn verri væri ekki líka góður sláttumaður. Hann svaraði stutt: ,,Svo ber hann sig“, og sagði tónninn raunar meir en orðin. Þorsteinn Ásgrímsson (Ríki-Steini) spurði Gvend að því, hvort honum leiddist ckki aðgerðaleysið. Ekki kvaðst hann finna til þess, „enda ætla ég annað að vera hjú annarra cllcgar kóngsins lausamaður eins og ég.“ Þegar reiðhross Gvendar var með öðrum hrossum á Selja- landi, var hann síhræddur um, að því væri stolið til reiðar. Eitt sinn, þegar brúkunarhross voru sótt í hciðina, þorði hann ekki annað cn fara líka, hestasveini þó sízt til flýtis. Aðspurður, hvort hann riði ekki sínu hrossi heim úr haganum, svaraði Gvendur: „Nei, ég tek þá stjörnóttu hans Ríka-Steina, hann hefur ekki svo sjaldan fengið í helvítis nefið hjá mér.“ Þegar talað var um elliglöp, varð Gvendur óhýr og snussinn. „Lcngi ætla ég nú, að ég haldi sönsunum" sagði hann. Skap hafði hann ckki til að umbera heyrnardeyfu annarra, þótt heyrn hans sjálfs væri orðið nokkuð af sér gengin. Því sagði hann með þykkju: „Svona er hún líka kerlingin (á bæ, sem hann nefndi), gcrir ekki annað en gapa og hvá, gapa og hvá.“ Godasteinn 51
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100

x

Goðasteinn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Goðasteinn
https://timarit.is/publication/1897

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.