Úrval - 01.03.1979, Blaðsíða 67

65
valdið mönnum líkamlegum kvölum,
sem nú skal greina:
í bréfi til The Journal of the
American Medical Association segir
Elmar G. Lutz, læknir við sjúkrahús
heilagrar Maríu í Passaic í Newjersey
frá tveimur sjúklingum, sem báðir
voru með langa sjúkrasögu af
þrautum í öðru hvoru læringu og upp
í mjóbakið. Annar þessara manna, 52
ára sölumaður, var sérlega illa
haldinn, þegar hann þurfti að aka
langar leiðir í lotu. Eftir miklar
rannsóknir höiluðust menn helst að
því, að hann væri með brjósklos eða
brjóskeyðingu í hryggjarlið.
Nú rak þennan mann á fjörur Lutz.
Það fyrsta sem Lutz gerði, var að biðja
manninn að sýna sér veskið, sem
maðurinn bar í vinstra rassvasa.
,, Allir eru þessir læknar eins,”
hugsaði maðurinn, en gerði þó eins
og fyrir hann var lagt, og dró upp
stórt veski, úttroðið af kreditkortum.
Lutz taldi að þegar maðurinn sæti á
þssum vöndli þrýsti hann á lær-
taugina, og af því stöfuðu verkirnir.
Hann fékk manninn til þess að hætta
að hafa veskið í rassvasanum og eftir
fáeinar vikur kenndi hann sér einskis
meins. Nákvæmlega á sömu leið fór
með hinn sjúklinginn, 35 ára
verslunarmann, sem sat löngum
undir stýri.
Lutz telur, að „veskisgigt” sé
miklu almennari en menn gera sér
grein fyrir og hvetur lækna til að vera
á verði gegn henni. Það er augljóslega
mun ódýrara að finna nýjan stað fyrir
veskið eða að minnsta kosti þynna
það verulega heldur en gangast undir
röntgenskoðun og annað þess háttar.
Endursagt úr Newsday
HJÖNALÍF
Flest hjón búa við einhvers konar
kynlífsvanda, þótt þau telji sig lukku-
leg í hjónabandi, segir í niðurstöður
nýrrar könnunar hjá The Western
Psychiatric Insdtute and Clinic í
Pittsburgh í Pennsylvaníu. Þar voru
tekin fyrir 100 hjón, „menntaðir
miðstéttarborgarar’ ’, eins og segir í
skýrslunni. 85 hjón þar af sögðust
ánægð með kynlíf sitt, en i ljós kom
við nánari rannsókn að yfir þrír fjórðu
hlutar kvennanna og helmingur
karlanna sögðust þó geta kvartað um
fáein atriði.
Algengasta vandamál kvennanna
var það hve treglega þeim gengur að
vakna til fýsnar og öðlast fullnægju.
Langaigengasta vandamál karlanna
var hins vegar of fljótt sáðfall.
Sjötíu og sjö kvennanna höfðu þar
að auki margs konar önnur
vandamál. Sumar gátu ekki slakað
nóg á, öðrum þótti forleikurinn ófull-
nægjandi, nokkrar höfðu svo sem
engan áhuga á kynmökum og margar
voru óánægðar með hve stutt karlar
þeirra entust. Viðbótarvandamál
karlanna voru hins vegar óánægja í
sambandi við forleikinn, áhyggjur
yfir því að verka ekki nógu fýsnar-
vekjandi á konurnar, og skortur á
blíðu af samförum loknum.
Konurnar gátu yfirleitt getið sér