Úrval - 01.06.1979, Blaðsíða 44

42
ÚRVAL
hvernig ætti að fara að því að láta
strút stinga höfðinu í sandinn? Svarið
var: „Þeir gera það aldrei.” Svo
auglýsingamennirnir grófu holu,
settu mann þar ofan í, réttu honum
haus á strút og byrjuðu svo að filma.
Þegar maðurinn í holunni sleppti
strútshausnum, var strútsi fljótur að
kippa hausnum upp. Þessa filmu
sýndu auglýsingagerðarmennirnir svo
afturá bak, og þar verður ekki betur
séð en strúturinn reki hausinn á kaf
ofan í sand.
Þegar sá, sem fyrir svörum hafði
orðið í dýragarðinum, sá þetta í sjón-
varpinu, þreif hann símann og
hringdi til Cunningham & Welsh:
„Hvernig í ósköpunum komuð þið
honum til að gera þetta?”
Barry Biederman, aðstoðarforstjóri
hjá Needham, Harper og Steer, ákvað
að sýna öryggi nýja bremsukerfisins
frá Teves, hinu þýska dótturfyrirtæki
ITT, sem em þess eðlis að þær læsa
aldrei hjólunum, svo bíllinn getur
ekki runnið í bremsu. Þetta ætlaði
hann að gera með því að láta tvo bíla
koma á móti sér á regnhálli
hraðbraut. Síðan áttu ökumennirnir
að snögghemla, og sá með láslausu
hemlunum átti að stöðva örugglega
með fullri stjórn, en hinn að skríða út
af brautinni og lenda á gula stautn-
um í kantinum — til að sýna hvað
gæti gerst.
,,í fyrstu tilraun,” sagði Bieder-
man, „kornu bílarnir ekki nógu
nærri. Þýsku bílstjórarnir okkar sneru
þá við til að gera aðra tilraun. Meðan
við bjuggum okkur undir að taka á
móti þeim, ákváðu þeir sín á milli að
fara hraðar, sem mglaði alla okkar út-
reikninga. Að þessu sinni lenti sá
með venjulegu bremsurnar einmitt
þar sem við höfðum staðið — svo
nærri myndatökumanninum að ég sá
hárin bókstaflega rísa á höfðinu á
honum. Það munaði ekki nema hárs-
breidd að hann yrði fyrir bílnum. ’ ’
Bjórverksmiðjan Hamm og
auglýsingastofa þeirra, Dancer-
Fitzgerald-Sample, ákváðu að nota
bjarndýr. Svo þeir urðu sér úti um
Kodiak-björn, og vöndu hann —
tömdu hann ekki — við menn í sex
vikur. Svo fundu þeir smástað um 20
km norðvestur af Hayfork í Kali-
forníu, með einni bensínstöð og
fjórum húsum, og sendu þangað
kvikmyndatökumenn, leikstjóra,
leikara, bíla og húsvagna. Svo tóku
vandamálin að gera vart við sig:
Ekkert flugfélag vildi flytja bjöminn
frá Newjersey, þar sem hann var, til
San Fransisco. Loks féllst United
Airlines á að flytja hann. Næsta
vandamál var það að björninn varð
bullandi bílveikur á leiðinni frá San
Fransisco til Hayfork, sem er 225 km
leið. Þetta tafði verkið um heilan
sólarhring, meðan bersi var að jafna
sig.
Loks var hægt að taka fyrsta atriðið.
„Við stóðum umhverfis mynda-
vélina,” sagði leikstjóri Dancers, Jack
Keil. „Bangsanum var sleppt
lausum, og allt í einu rann það upp
fyrir okkur, að þessi risaskepna er