Úrval - 01.06.1979, Blaðsíða 89

GRÖF TÚTANKAMMONS
87
landsfræðingurinn Howard Carter
og hinn auðugi verndari hans,
Carnarvon lávarður, urðu á sama tíma
fægir menn móti vilja sínum. Þessi
atburður 1 Konungadalnum í Egypta-
landi varð þar að auki sérlega vel þeg-
inn af því hann kom I kjölfar
hörmunga fyrri heimsstyrjaldarinnar.
Ætla mætti, að eftir allar þær fréttir,
sem af þessu hafa verið sagðar, sé fátt
áður óþekkt að segja um Tútan-
kammon og þennan dramatíska
fornleifafund. En samt er raunin sú.
Engin frásögn fram til þessa hefur
sagt alla söguna, og mörgum mikil-
vægustu þáttunum hefur alltaf verið
leynt. Oll sagan er ekki sú fágaða, vel
við eigandi og sigri hrósandi frásögn,
sem venjulega ersögð. Sannleikurinn
leiðir í Ijós svik og undirferii,
baktjaldamakk, lygar, brostnar vonir
og sorgir — sögu, sem er jafn stór-
fengleg og fundurinn sjálfur.
Árið 1907 — árið sem Carnarvon
og Carter fundust — höfðu fáir heyrt
getið um George Edward Stanhope
Molyneux Herbert, Porchester lávarð
og fimmta jarl af Carnarvon. Ef
einhverjir hefðu farið að spyrjast fyrir
um hann, hefðu þeir komist að því að
hann væri vellauðugur enskur
hástéttarmaður, sem á 41 árs ævi
sinni hefði ekkert merkilegt aðhafst.
Á yngri árum var Carnarvon
lávarður með sterkan vangasvip,
glæsimenni í fasi og fremur þrekinn.
1907 var hann tekinn í andliti og
líkaminn orðinn hrörlegur. Myndir
frá þessum tíma sýna hann með staf í
annarri hendi en hinni hendinni
brugðið í jakkavasann, lima-
burðurinn eins og honum sé illt.
Hann hafði aldrei verið mikið upp
á bókina og flosnaði upp úr skóla í
Cambridge árið 1887 og lagði upp í
ferðalög sem stóðu samfleytt í sjö ár.
Ferðalög hans voru óvenjulega mikil,
meira að segja borið saman við þá öld
flugferðanna, sem við lifum á. Fyrst
sigldi hann þrjá fjóðru leiðar
umhverfis heiminn, hélt síðan til
Suðurafríku, þá til Ástralíu, Japan,
Frakklands. Tyrklands, Svíþjóðar,
Ítalíu, Þýskalands og Bandaríkjanna,
en um Bandaríkin ferðaðist hann
þver og endilöng, frá strönd til
strandar. Á 29. afmælisdegi sínum
gekk hann að eiga Alminu
Wombwell, fallega og vel gefna
konu. Á fjórum árum varð þeim
tveggja barna auðið — eignuðust
soninn Henry, lávarð af Porchester,
sem nú er á níræðisaldri, kvikur og
fjörugur, og dótturina Evelyn, sem
síðar varð handgenginn félagi föður
síns.
Fáum árum eftir að börnin fæddust
lenti Carnarvon lávarður 1 bílslysi,
sem gjörbreytti örlögum hans. Hann
fékk alvarlegan höfuðáverka og
brjóstkassinn molaðist. Hann náði sér
aldrei. En hann lifði af, andlega
þroskaðri, Ihugull og ákveðinn.
Hann hélt til Egyptalands árið
1903 að ráði lækna sinna og þar með
voru örlög hans ráðin. Hann hafði
raunar haft nokkurn áhuga á forn-
leifafræði í nokkur ár, en nú tók hann