Úrval - 01.06.1979, Side 107

GRÖF TÚTANKAMMONS
105
London Times. Engum fulltrúa
egypskra blaða og engum fulltrúa
fjölmiðla í Ameríku eða EvrofSu
öðrum en Merton var leyft að sjá
fundinn. Þannig svívirtu þeir Carn-
arvon og Carter, með dæmafáu
skilningsleysi, einmitt það fólk sem
þeir þurftu mest á að halda á
komandi tímum.
Frá því að fyrstu fréttirnar birtust í
blöðunum, helltust símskeyti og
skilaboð yfir fornfræðingana.
Hamingjuóskirnar komu fyrst, síðan
tilboð um hjálp, beiðnir um minja-
gripi, umsóknir um kvikmyndarétt.
Örólegir flokkar gesta óðu uppi á
ólíklegustu tímum með ails konar
kröfugerðir. Eftir því sem hóparnir
stækkuðu, lét Carter vísa öllum á bug
sem hann hafði ekki persónulega
samþykkt. Hann átti eftir að gjalda
þess illilega.
Honum varð fljótlega ljóst, að
framundan lá margra ára vandasamt
starf. Aðeins að gera við eina konung-
lega skikkju, skreytta með hundruð-
um gullpeninga, myndi taka tvo
mánuði. Hann þurfti að gera
óteljandi hluti, áður en hann gat
tekið svo mikið sem minnsta hlut úr
forstofunni. Nauðsynlegt væri að fá
rotvarnarefni og efni til innpökkunar,
ásamt þjónustu sérfræðinga í
varðveisluaðferðum.
Hann hafnaði því að leita hjálpar
starfsmanna Fornleifadeildarinnar.
Hæfni þeirra var vafasöm og skoðanir
þeirra ósamrýmanlegar skoðunum
hans. Það hvarflaði aldrei að honum
að leita hjálpar British Museum.
Valið var augljóslega Metropolitan
listasafnið t New York. Það hafði yfir
að ráða mjög hæfu starfsliði í
egypskum fræðum — þeirra á meðal
Winlock, sem hafði gefið Carter hina
þýðingarmiklu vísbendingu um að
grafhýsi Tútankammons væri í
Konungadalnum.
Þar fyrir utan höfðu þeir Carter og
Carnarvon árum saman staðið í
fjármálsambandi við Metropolitan,
sem allt fram á þennan dag hefur
verið eitt best varðveitta leyndarmál
þeirrar stofnunar. Satt að segja var
eitt besta safn egypskra listmuna í
eigu safnsins — stolnir munir, sem
komið var fram hjá eftirliti Fornleifa-
deildarinnar — keypt beinlínis fyrir
safnið og kaupandinn var enginn
annar en Carter, sem keypti munina
af egypskum kaupahéðni með
fjármunum sem Carnarvon hafði vís-
vitandi lagt fram í þeim tilgangi að
Carter gæti hagnast á þessum
viðskiptum. Þessi viðskipti hófust
1917 og stóðu til 1922. Allt í allt
borgaði safnið þá fáheyrðu upphæð
256.305 dollara (jafnvirði meira en
2,5 milljóna dollara nú, eða um 825
milljónir fslenskra króna). Með
hagnaði og umboðslaunum var
hlutur Carter af þessu um 40 þúsund
dollarar (eða um 137,5 milljónir
króna á nútímagengi).
Þar enn að auki vissu bæði Carnar-
von og Carter að Winlock og Albert
Lythgoe, forstöðumaður Egypta-
landsdeildar safnsins, höfðu gert allt