Úrval - 01.06.1979, Síða 120

118
URVAL
lögmálið um aðdráttarafl jarðar ckki
nothæít. Ekki gengur heldur að út-
skýra þetta með staðbundnu rafsegul-
magni þar eð hlutirnir voru allir
afrafmagnaðir.
Púshkin leitar leiða til skýringar út
frá hinni almennu afstæðiskenningu
Einsteins. En fyrr en því væri svarað,
hvort fullyrðingum þeirrar kenningar
yrði beitt við greiningu á andlegu
atferli mannsins, taldi prófessorinn
óhjákvæmilegt að fá sönnun þess, að
segulkraftur raunverulega finnist í
efnisögnum þeim sem mynda lifandi
líkami.
Tilraunarannsóknir að þessu lút-
andi gerði prófessor Púshkin með
„Kírlan-aðferðinni” — ljósmyndun
á hátíðnisviði.
Tilraunin var í því fólgin að fingur
manns var látinn vera 0.001 sekúndu
í hátíðnirafsviði. Eftir þetta tók yfir-
borð húðarinnar að gefa frá sér ljós og
það skin var hægt að festa á filmu.
Ljósmyndunin fór fram bæði án þess
og með því að hugurinn væri að
starfi. í ljós kom að eftir því sem
hugurinn starfaði af meiri krafti, varð
útgeislunin kraftminni. Þessi munur
á útgeislun táknar það, segir Púshkin,
að á því augnabliki sem skiptir yfir frá
ró yfir í virkt hugarstarf, myndast
kraftur í vefjum mannsins sem hefur
áhrif á yfirborð húðarinnar.
— Það mátti gera ráð fyrir þætti
efniseindanna og gagnverkan þeirra í
starfsemi heilans miklu fyrr, en
samanburður staðreynda varðandi
þessháttar gagnverkanir manns og
hluta — sem eru fjarhrif — leyfir að
afstæðiskenningunni sé beitt við
rannsóknir á heilaboðum og setja
fram þá tilgátu að í tilraununum með
Ermolaév hafi það verið segulsvið sem
verkaði á hlutina.
Púshkin gerir ráð fyrir að segul-
magn það sem vart verður við
rannsóknir á rugluðu fólki, sé annars-
konar en massa-segulmagn —
aðdráttarafl himintunglanna. Og
helsti munurinn er að hans áliti
fólginn í því, að sá segulkraftur sem
maðurinn myndar er ekki stöðugt
fyrir hendi, heldur birtist við
ákveðnar aðstæður. Og eftir að hann
er kviknaður, riðar hann: eykst ýmist
eða dvínar. Púshkín nefnir þetta
eiginsegulafl og skoðar sem part af
ennþá víðara hugtaki sem er —
lífssegulafl.
Greining med höndum
Sameinuðu rannsóknarstofurnar 1
rafeindalíffræði sem kenndar eru við
Popov hafa á að skipa bæði eðlis-
fræðingum, læknum, rafeinda-
fræðingum, og svo hreinum áhuga-
mönnum. Starfsemi þessa hóps bein-
ist að margslungnum rannsóknum á
lífmögnun í náttúrunni.
,,Með hugtakinu lífmögnun eigum
við við nokkur aflsvið: rafmögnun,
segulmögnun, hitamögnun,” segir
Lév Ventsjunas yfirmaður
rannsóknarstofanna. — ,,En hér er
ekki átt við það fyrst nefnda, annað
eða þriðja, — þetta er annað og nýtt
gildi.” Ennþá eru ekki fundin mót-