Úrval - 01.12.1980, Page 13

BARÁTTUMAÐUR MEÐ SKOPSKYN
centin endurgreidd og skrifaði síðan
til allra ríkissaksóknara þeirra fylkja
þar sem fyrirtækið X var með ein-
hverja starfsemi og krafðist þess að
þessi óskiljanlega upphæð yrði látin
falla niður af reikningum fyrirtækis-
ins. I Norður-Karólínu var brugðist
skjótt við og fyrirtækinu tilkynnt að
annaðhvort yrði þessi upphæð hluti
af auglýstu verði á herbergjum eða að
viðskiptavinurinn gæti beðið um
þessa þjónustu sérstaklega. I hinum
fylkjunum er verið að íhuga aðgerðir.
Þar á eftir að heyrast frá Pevsner.
Hvers vegna er Pevsner að taka þátt
í slíkum herferðum? ,,Ég þoli ekki
hrópandi óréttlæti,” sagði hann eitt
sinn við mig, ,,en mér er sérstaklega
illa við laumuþjófnað. Ég hef gaman
af að grípa vasaþjófa.” Hann tekur
sér málhvíld og minnist lagamennt-
unar sinnar. „Flestir þeirra sem hafa
mína menntun eru leiguþý, sem
vinna fyrir þau fyrirtæki sem ég hef
skorað á hólm. Mér finnst eins og ég
sé að reyna að laga jafnvægið. Auk
þess,” segir hann og brosir, ,,hef ég
gaman af að rífa niður lögleg skálka-
skjól þeirra.”
Þetta skopskyn er að finna í öllum
herferðum hans, frá Poughkeepsie til
flugfélaganna. Heimur Pevsners er
frábrugðinn, spennandi og einstak-
lega skapandi. Látum hann eiga síð-
asta orðið:
,,Ég skrifa þér í dag vegna hug-
11
myndar sem ég er nýbúinn að fá. í
stuttu máli sagt er um fimm af
hundraði allra flugvélamáltíða yfir
árið sóað vegna farþega sem borða
ekki meðan flogið er. Vaninn er að
málríðirnar eru undirbúnar sam-
kvæmt farþegalista, áður en lagt er af
stað, en máltíðir sem eru ekki étnar
um borð eru hrein og klár sóun. I
þessu landi eru strangar reglur og
reglugerðir sem mæla svo fyrir að
þessar máltíðir séu eyðilagðar á flug-
velli ákvörðunarstaðar. Þar sem
heildarfjöldi máltíða sem eyðilagðar
eru þannig á ári um alla veröld er lík-
lega í kringum tuttugu milljónir, þá
er hér á ferðinni gífurleg sóun.
Ég býðst til þess að verða kveikjan
að áætlun um að öllum ósnertum
málríðum verði úthlutað kerfis-
bundið til fátækra á ákvörðunarstað.
Komist yrði hjá lagalegum vandamál-
um með því að gefendurnir skrifuðu
undir afsögn ábyrgðar. Tilgangurinn
helgar meðalið. Mér virðist þessi áætl-
un vera hin fullkomna lausn þess sem
hefur verið að angra mig árum
saman, þar sem ég get ekki liðið
sóun, sérstaklega ekki á tímum þegar
skortur ermikill.”
Hérna er þá forskriftin hans komin
í hnotskurn: vandamálinu lýst,
stungið upp á lausn og rætt urahag-
kvæmni hennar; og auðvitað verður
Pevsner „kveikjan”. Omissandi orð
fyrir ómissandi mann.