Úrval - 01.12.1980, Qupperneq 15

UPP Á EVEREST ÁN SÚREFNIS
13
bröttum ís og snjó að það er öruggara
fyrir hann að klífa einn og
óbundinn heldur en að vera
bundinn í einhvern sem er ekki eins
viss og sem gseti hrasað. Og hæfni
hans í klettaklifi er slík að hann getur
klifið marga klettaveggi sem meira
að segja mjög góðir fjallgöngumenn
þurftu að nota tilbúin hjálpartæki til
að klífa.
Árum saman var talið að til þess að
klífa tinda Himalayafjalla þyrfti
lítinn her fjallgöngumanna (með
breska Everest leiðangrinum, árið
1975, voru eitt þúsund burðarmenn
til þess að bera tækjabúnaðinn).
Messner hefur breytt þessu. Hann
hefur klifið suma erfiðustu tinda í
Himalaya með mjög fámennum
hópum og aðeins með birgðir til fárra
daga. Þetta er áhættusamt uppátæki,
og það má ekki mikið út af bera.
Meðfætt jafnvægisskyn hans, hárviss
tækni og mikil þjálfun gera honum
kleift að komast leiðar sinnar og lifa
það af.
Það liggur í augum uppi að fjöllin
hljóta að veita Messner eitthvað að
launum fyrir allt þetta erfiði —
eitthvað sem bókstaflega hrífur hann
burt úr þessum heimi. í frásögn af
einni af athyglisverðari fjallgöngum
hans, þegar hann kleif einn Nanga
Parbat í Kasmír árið 1978, segir
hann: ,,Ég hef oft velt því fyrir mér
hvernig það væri ef ég sæti eftir á
einum þessara átta þúsund og ftmm
nundruð metra háu tinda. Er það
ekki hin leynda ósk allra fjallgöngu-
manna að fá að sitja eftir á tindinum
og þurfa aldrei að snúa aftur til þess
heims sem maður hefur lagt að
baki?”
Hátt gjald
Slíkar hugsanir eru dæmigerðar
fyrir Messner, sem hefur misst bróður
sinn (í fyrri göngu upp á Nanga
Parbat), tærnar af völdum kals og
konu sína vegna skilnaðar.
Messner minnist þess hvernig
hann var „kvalinn” af hugsunum
um konu sína, Uschi, í einni
Himaiayaferðinni, „yfirgefin vegna
míns eigin kalda metnaðar”. Síðar
skrifaði hann: ,,Konan mín yfirgaf
mig meðan ég var í fjallgönguferð og
í einveru minni og örvæntingu ákvað
ég að gefa fjallgöngur upp á bátinn.
Samt varð mér hugsað til þess í
þessari „svörtu einveru”, að það
hafði ekki verið hin stöðuga hvöt til
nýrra sigra sem hafði haldið mér að
fjallgöngunum, heldur var lífið í
miklum hæðum takmark í sjálfu sé'r.
Mér varð hugsað til hinnar sefandi
,,hvítu einveru” fjallanna og ég fann
ekki aðeins huggun, ég fann leiðina
til frelsisins. Þá ákvað ég að taka upp
aftur það sem ég var búinn að gefa
upp á bátinn.”
Reinhold Messner fæddist í Suður-
Týrol 16. september 1944 og var einn
níu systkina. Faðir hans fór oft með
systkinin í fjallgöngur. Messner lýsir á
heillandi hátt fyrstu fjallgöngu sinni
þegar hann var fimm ára:
„Mamma fór fyrst, pabbi kom rétt