Úrval - 01.12.1980, Qupperneq 16

14
ÚRVAL
;i éftir Hclmut (einn bræðra
Messners) og tnér. Klifið var mun
léttara en ég hafði ímyndað mér. Það
var alltaf hægt að finna leið og við
notuðum ekki reipið. Ég þreyttist og
eftir hverja klettahæð gáði ég að
tindinum.
Skvndilega sáum við hann svo. En
leiðin lá eftir vindasömum hrvgg. Til
hægri lá klettaveggurinn brattur
niður í dalinn og til vinstri var allt svo
opið að ég þorði ekki að líta niður.
Þegar við komumst á tindinn var þar
kominn annar hópur fjallgöngu-
manna, sem heilsaði okkur eins og
við værum að koma til veislu. Við
vorum öll kát, en ég var einnig
þreyttur. Umhverfis okkur var aðeins
sól og vindur og fyrir neðan - eitt
þúsund metrum meðar — var tirla
Alpaþorpið sem við urðum nú að
komast aftur til. ”
Eftir þetta var Messner sífellt uppi í
fjöllum, stundum einn, stundum
með bræðrum sínum eða föður, þar
sem hann kleif kletta, fs og snjó.
Sextán ára var hann farinn að fara
erfiðar leiðir einn og rúmlega tvítug-
ur hafði hann klifið svo að segja allar
erfiðustu leiðirnar í Dólómítunum.
Hann segir að með hættum sínum og
óvissu hafi fyrstu kynni hans af
fjöllunum „haft mun meiri áhrif á
mig en þau síðari. Ég finn ekki lengur
þá spennu og þann ákafa sem fylgdi
þessum fyrstu kynnum. ’ ’
Auðveldara klif
Með þessari staðhæfingu hefur
Messner kannski gefið upp ástæðuna
fyrir því hvers vegna hann klífur eins
og hann gerir. Upp á síðkastið hefur
orðið tæknibylting í fjallgöngum. Ef
fjallgöngumaður nútímans er ekki
reiðubúinn að takmarka sig í tækja-
búnaði getur svo farið að klifið verðt
ekki annað en fáránleg tækjameðferð.
Þetta á sérstaklega við um klil í
klettum, þar sem lokahöggið var
rekið með útþensluboltum. Fjall-
göngumaðurinn borar holur í
klettinn og slær boltana í, þar sem
þeir þenjast út. Síðan er hægt að festa
kaðalstiga í boltana og komast upp
hvað sem er.
Messner telur að ekki einasta evði-
leggi boltarnir fjöllin til frambúðar
heldur eyðileggi þeir siðferði fjall-
göngumanna. Hann hefur aldrei
notað bolta og gefið fordæmi með því
að klífa, svo að segja án hjálpartækja,
klettaveggi í Dólómítunum sem aðrir
fullyrtu að ekki væri hægt að klífa án
bolta.
Messner tók einnig að klífa mjög
erfiðar leiðir einn. í Ölpunum er nú
orðið svo lítið um ófarnar leiðir að
metnaðargjarnir fjallgöngumenn
hafa snúið sér að því að klífa mjög
erfiðar leiðir einir. Þetta þýðir ekki
aðeins að fjallgöngumaðurinn hafi
engan til að hjálpa sér ef slys ber að,
þetta gerir líka miklar kröfur til sjálfs-
traustsins. Þetta er ekki fyrir hvern
sem er, en þetta er fyrir Messner, sem
hvort eð er hittir ekki nema örsjaldan
einhvern með svipaða hæfileika til
þess að klífa með sér.