Úrval - 01.12.1980, Qupperneq 107

GÍRAFFI SEM GÆLUDÝR
105
fylgja fast á hæla okkur. í staðinn
þurftum við að ganga 50 skref eða
svo, á meðan Daisy stóð hreyfingar-
laus og fylgdist með okkur. Þegar
hún sá að öllu var óhætt, var hún vön
að koma á mjög hröðu valhoþpi til
okkar. Við urðum að forða okkur bak
við tré, ella hefði hún hlaupið okkur
um koll. Frá hennar bæjardyrum séð
var hér einungis um skemmtilegan
leik að ræða. En þó að gíraffar séu
blíðast allra villtra dýra, þá getur eitt
glettnislegt spark frá þeim verið
banvænt.
Kvöld nokkurt náði Daisy að
dangla í mig, sem betur fer aðeins
lítillega, áður en mér tókst að forða
mér bak við næsta tré. Kvöldið þar á
eftir reyndum við að læðast út um
bakdyrnar þegar við ætluðum í kvöld-
gönguna, og tipluðum síðan á
táberginu niður stíginn þar sem Daisy
gat ekki séð til okkar til að byrja með.
í fímm hundruð metra, eða svo, gekk
þetta ágætlega, en gíraffar hafa bestu
sjón í heimi þannig að svo fór að
lokum að Daisy kom auga á okkur.
Hin glaðasta tók hún á stökk og var á
augabragði komin til okkar. Hún
hræddi næstum úr mér líftóruna.
Jock hringdi í Rutherfurd til að
leita ráða. Hans tillaga var svo-
hljóðandi: ,,Ef þið standið kyrr á
ykkar stað þar til Daisy er komin fast
að ykkur, stökkvið síðan til hliðar, þá
verður senniiega allt í lagi með ykkur,
því það væri erfitt fyrir Daisy að
breyta um stefnu á þessum mikla
hraða.” Jock fannst hugmyndin
frábær og kailaði hana ,,óvissu-
planið”. Mér, á hinn bóginn, fannst
hugmyndin fráleit og hætti kvöld-
gönguferðum mínum.
Dag nokkurn kom Rutherfurd í
heimsókn. Daisy kom auga á
hann og elti. Hann stóð grafkyrr á
miðju bersvæðinu og beið — og á
síðustu mínútu snarstansaði hún. En
kannski man hún eftir þeirra fyrstu
kynnum og veit að það þýðir ekkert
að setja sig á háan hest við hann.
Gíraffa-skinn
Eins banvænt og spark gíraffans er,
er hans aðalvörn — samanber niður-
stöðu dýrafræðingsins C. A. W.
Guggisberg 1 bók sinni
,,G!RAFFAR” — að vera á varð-
bergi. Við getum verið að tala við
Daisy, eða gefa henni gulrótar-
< skammtinn sinn, þegar hún skyndi-
lega byrjar að stara full einbeitingar í
ákveðna átt og leggur kollhúfur.
Innan hins ótrúlega víða sjóndeildar-
hrings hennar getur ekkert hreyfst án
þess að hún veiti því athygli. Hún
virðist vita fyrr en nokkur önnur vera
þegar eitthvað eða einhver nálgast. (í
egypskum, fornum helgimyndum er
til gíraffatákn, sem táknar að segja
fyrir um, eða að spá.)
Ég hef lært fleiri hluti um þessi
dýr:
Ég sé ákveðna líkingu með
gíröffum og kameldýrum. I mínum
augum eru þessi dýr lík í útliti, sér-
staklega munnurinn og höfuðlagið.