Úrval - 01.12.1980, Síða 112

110
ÚRVAL
voru ekki liðnar 48 stundir þegar
Marlon var orðinn með öllu
óhræddur við okkur. Umskiptin
úr villtum gíraffakálfi yfir í ánægt en
» ófrjálst dýr voru honum óendanlega
miklu auðveldari en þau höfðu verið
Daisy. Marlon virtist virkilega
staðráðinn 1 að skemmta sér hið
besta.
Við höfðum reist annað rimlaskýli
á Langata, við hliðina á skýli Daisy.
Þegar við lyftum Marlon niður úr
bílnum, rambaði hann stirður eftir
ökuferðina inn í kvína. Hann virtist
virkilega glaður að hitta Daisy. Og
aumingja einmana Daisy, en fyrir
hana höfðum við lagt á okkur allt
þetta erflði, hún gekk að kálfmum
nýkomna og sparkaði í hann, og það
var kraftmikið spark.
Marlon hélt samt áfram að reyna að
ná til Daisy í gegnum rimlana.
Næsta morgun þegar við opnuðum
dyrnar á skýli hans, hljóp hann út ;
kvína, þaut frá sér numinn til Daisy
og reyndi að sjúga hana. Daisy
sparkaði til hans og gekk reigð á
brott. Marlon hélt áfram að gera
hosur sínar grænar fyrir Daisy,
ákveðnari en nokkurn tíma, og
reyndi stöðugt að snerta hana. Þetta
gekk svona fyrir sig næstu daga og var
hvað mest áberandi á matmáls-
tlmum. Einstaka sinnum tók Marlon
við örlitlum mjólkursopa sem ég
bauð honum, en ieit að öðru leyti
ekki við mat þeim er ég bauð honum.
Ástandið var orðið heldur bágborið.
Þegar heil vika hafði gengið svona
fyrir sig, gerðist það skyndilega einn
daginn að Marlon þrýsti snoppu sinni
af áfergju ofan í mjólkurskálina og
drakk af áfergju til botns. Hann
hlýtur að hafa sagt sem svo við sjálfan
sig, ,,Æ, til fjandans með Daisy —
þessi elskar mig að minnsta kosti.”
Þegar hann hafði lokið við mjólkina,
leit hann niður og kyssti mig á augn-
lokið.
Hann hélt áfram að fylgjast með
Daisy af ákafa, en nú var það meir af
forvitni en þörf. Ég var nú móður-
mynd hans, matarmiðinn. Hann varð
ofur blíður — saug þumai minn
tímunum saman, nartaði í hár mitt,
föt og belti. Við vorum vön að sitja
og snertast, standa síðan hlið við hlið
og fylgjast með því sem gerðist fyrir
utan kvína. Hann var vanur að nudda
hálsi sínum upp við bak mér og
móðgast síðan þegar ég vissi ekki
hvernig ég átti að nudda hálsi mínum
upp við hann að gíraffahætti.
Morgun nokkurn hleyptum við
Marlon út í kvína á meðan Daisy
var þar enn. Hún leit á hann. Þau
gengu í áttina hvort að öðru og snert-
ust með nefjum sínum. Síðan teygðu
þau úr hálsum sínum og stóðu 1 á að
giska 10 sekúndur með höfuðin þétt
saman. Að lokum teygði Daisy
höfuðið hátt, sneri sér og sparkaði í
Marlon með afturfótunum, en að
þessu sinni ekki fast. Það var eins og
hún vildi aðeins koma á réttri gogg-
unarröð áður en hún sneri aftur til
trésins sem hún hafði verið að éta lauf
af. Marlon gekk yfir til mín og ég