Úrval - 01.12.1980, Qupperneq 121

NÝR ROBINSON KRÚSÓ
119
klukkustundum. Það var mjög kalt
og ég varð að halda á mér hita með
því að róa. Ég hélt seglataumnum föst-
um með tönnunum og reri einni ár
eins og ég væri á kajak. í dögun sá ég
eyjaklasann. Það merkti, að ég hafði
lagt að baki um 40 mílur og að eyjan,
þangað sem ég ætlaði, var um 20
mílurí burtu.
Ég var orðinn óendanlega þreyttur,
þar sem ég hafði ekki getað hreyft
mig neitt að ráði í 24 stundir. Þess
vegna tók ég stefnuna á næstu eyju.
Ég ákvað að taka ekki farangurinn úr
bátnum þar heldur aðeins að rétta úr
mér og hita mig upp og sigla síðan
áfram til hentugri staðar. Ég tók
þungan bakpokann upp úr bátnum
og dró hann upp á sandströndina.
Eftir nokkra umhugsun tók ég byss-
una með. Þrýstilofabyssan, sem var
ætluð til veiða neðansjávar, var líka
hentugt vopn á landi. Og þegar allt
kom til alls var ég að stíga fótum á
ókunna strönd.
Allt í einu skutust tvær vænar akur-
hænur undan fótum mér. Þetta kom
róti á veiðimannablóðið í mér. Ég
setti skutul í byssuna og tók að læðast
á eftir fuglunum. En akurhænurnar
hlupu frá runna til runna, leiddu mig
burt frá bátnum og hurfu loks í há-
vaxið grasið, sinuna frá síðasta ári.
Sogalda
Þegar ég stundu síðar var á leiðinni
aftur að bátnum mínum, Argonaut,
sá ég álengdar bát undir seglum um
400 metra frá ströndinni. Þetta var
óvænt. Hver gat verið að koma? Þá
laust uggvænlegri hugsun eins og
eldingu niður í hug minn: Þetta var
Argonaut!
Sogalda! flaug mér í hug. Skyndi-
legt aðfall og útsog hafði lyft bátnum
mínum á flot og hann rekið frá fyrir
vindinum. Ég þaut að bakpokanum,
þar sem ég átti sundblöðkumar
geymdar. Ég fór úr fötunum nema
ullarpeysunni, sem ég var í til þess að
haida á mér hita. Þegar ég hafði synt
um 20 metra sneri ég hins vegar við,
og mér skolaði upp að ströndinni eins
og korktappa. Mér lá við köfnun í
vatninu, sem var aðeins átta eða níu
gráða heitt og það lamaði vöðva
mína. Báturinn var aðeins skammt
undan, en ég var of þróttlaus til þess
að yfirstíga þessa köldu hindmn.
Ég hljóp fram og aftur um strönd-
ina til þess að leita að tunnu, trjábol,
planka eða öðru, sem ég gæti notað í
fleka til þess að sigla á út að
Argonaut. En því miður, það eina
sem ég fann, vom fáeinir smáteinar
og korkstykki úr netum fiskimanna.
Það kðlnaði mjög. Ég tók upp úr
bakpokanum og breiddi úr eigum
mínum, sem ég átti eftir: Byssa,
sundfítjar, andlitshlíf, pípa, veiði-
hnífur, vasahnífur, úr, sjónauki,
kort, blýantur, rakáhöld, nálar og
þráður, hálfur brauðhleifur, tepakki,
22 sykurmolar, sex laukar, tveir hvít-
laukar, átta eldspýtustokkar og fötin
sem ég var í. Það væri að sjálfsögðu
ekkert vandamál að liggja úti þar sem
hlýtt er í veðri eða í skógi. En þama