Þroskaþjálfinn - mai 2005, Síða 30

Drauma ond
þroskaþjálfans
Þegar ég flutti til Noregs fyrir fjórum og
hálfu ári, þá nýútskrifaður þroskaþjálfi,
vissi ég lítið sem ekkert um störf þroska-
þjálfa þar. Eg hafði ekki áttað mig á stærð
og umfangi þjóðfélagsins og var hálf undr-
andi að enginn hringdi til að bjóða mér
vinnu eins og ég var orðin vön á Islandi.
Ég neyddist til að sækja um vinnu eins og
aðrir.
Það sem sló mig fyrst þegar ég byrjaði
að vinna var að réttindum fatlaðra er mik-
ið betur sinnt í Noregi en á íslandi. Hérna
eru sérlög um notkun valds og þvingunar
í starfi með fötluðum. Þessi lög voru sett,
að því að mér hefur skilist, eftir að upp
komst um misbeitingu valds og þvingana
á sambýli einu þar sem einn af íbúum var
með miklar atferlistruflanir og sjálfsskað-
andi hegðun. Eftir að þessi lög komu hef-
ur atferlismótun verið í hávegum höfð í
mörgum skólum þar sem þroskaþjálfun er
kennd. Þessi lög gera starf þroskaþjálfa
mun meira spennandi og lifandi því oft
þarf maður að nota hugmyndaflugið í
miklum mæli til þess að fá í gang þjálfun.
Maður þarf alltaf að vera með lögin í huga
í vinnu með þjónustunotendum. Þessi lög
gera það reyndar að verkum að samstarf
við foreldra getur orðið meira krefjandi
þar sem fagfólk hefur ekki leyfi til að nota
sömu aðferðir og foreldrar nota oft.
Þroskaþjálfanámið er eftir því sem ég
hef næst komist að flestu öðru leyti nokk-
uð líkt náminu á Islandi fyrir utan lyfja-
fræðina og námskeið í atferlismótun.
Hérna taka þroskaþjálfanemar svo til
sömu lyfjafræði og hjúkrunarfræðingar og
þurfa meðal annars að fara í verknám í
lyfjafræði. Þetta hefur gert það að verkum
að íslenskir þroskaþjálfar hafa lent í erfið-
leikum með að fá starfsleyfi í Noregi. Ég
Ólöf Haflína Ingólfsdóttir
var reyndar svo heppin að ég fékk starfs-
Ieyfi í fyrstu tilraun og held að það hafi
verið einu ári í hjúkrunarfræði að þakka..
Laun og vinnutími er nokkuð frá-
brugðin því sem gerist á Islandi. I vakta-
vinnu er vinnuvikan 35,5 tímar á viku og
í dagvinnu 37 tímar. Mestu viðbrigðin
fyrir mig eru vinnuhelgarnar en hérna er
algengast að vinna fjórðu hverja helgi þó
hefur það orðið algengara nú á síðustu og
verstu sparnaðartímum að hafa vinnuhelgi
þriðju hverja helgi. Þegar ég flutti út vor-
ið 2000 hafði ég unnið sem deildarstjóri
og var því ekki með lægstu laun en við-
brigðin voru ansi mikil þegar ég fékk
fyrstu launin mín hér, þau hækkuðu um
hundrað þúsund krónur þrátt fyrir að ég
ynni sem óbreyttur þroskaþjálfi á sambýli.
Sem betur fer hafa laun þroskaþjálfa á Is-
landi hækkað eftir það en launabilið er
samt töluvert.
Fyrsta sambýlið sem ég vann á var
heimili fjögurra einstaldinga með mis-
munandi fötlun ogþarfir. Þó áttu allir ein-
staklingarnir það sameiginlegt að þurfa
aðstoð við það helsta en enginn þeirra var
hreyfihamlaður. Á þessu sambýli höfðu
allir einstaklingarnir sína eigin íbúð og
elduðu mat sjálfir með mikilli hjálp frá
starfsfólki. Á kvöldvöktum vorum við
fjögur á vakt og þrjú á morgunvöktum.
Þetta gerði það að verkum að við gátum
sinnt einstaklingunum vel og farið út þeg-
ar þá langaði. Ég missti nú samt næstum
andlitið þegar farið var að skipuleggja frí-
ið. Það var ákveðið að bregða landi undir
fót og fara í sumarhús til Danmerkur með
alla íbúana og með í för voru hvorki meira
né minna en níu starfsmenn! Þetta varð
hin skemmtilegasta ferð og einstakling-
arnir nutu sín til hins ýtrasta og starfsfólk-
ið var ekki útkeyrt eftir ferðina. Eftir tæp
tvö ár fannst mér vera kominn tími til að
prófa eitthvað nýtt og bauðst mér þá staða
forstöðuþroskaþjálfa fyrir þrjú sambýli
með samtals tíu íbúum. Þetta fannst mér
mjög spennandi staða og ákvað að slá til.
Þar var ég í rúm tvö ár bæði sem forstöðu-
þroskaþjálfi og deildarstjóri með ábyrgð á
faglegu starfi (fagkonsulent). Það var mik-
ið starf og ansi margt sem þurfti að koma
lagi á í sambandi við skipulag og faglegt
starf. Þetta var spennandi tími og þegar ég
horfi tilbaka þá sé ég að við komum ansi
miklu í verk. En vegna fjarlægðar frá
heimili ákvað ég að flytja mig um set og
finna mér nýtt starf. Ég er nú nýbyrjuð á
þriðja vinnustað mínum hér í Noregi í
nýju sveitafélagi og finnst mér mjög
spennandi að sjá hvort það sé einhver