Vinnan og verkalýðurinn - 15.09.1955, Qupperneq 11

Sú 10% kauphækkun, sem verka-
lýðssamtökin knúðu i'ram með löngu
verkfalli í vor leiðrétti aðeins að litl-
um hluta þá kjaraskerðing'u, sem
verkafólk hafði orðið fyrir á undan-
förnum árum, vegna sífelldra verð-
hækkana, meðan kaupgjald stóð þó
óbreytt-
Það var því skylda ríkisstjórnar-
innar að halda verðlaginu niðri, eins
og það var, er vinnufriður var saminn
í vor. — Þessari skyldu hefur ríkis-
stjómin brugðizt með öllu. Morg-
unblaðið — málgagn stjórnarinnar —
fagnar blátt áfram hverri verðhækk-
un, og opinberir aðilar eins og
Reykjavíkurbær og ríkisstofnanir
kjósa sér samleið með milliliðum og
bröskurum um taumlausar verð- og
skattahækkanir.
Með þessu hátterni er þráðbeint
stefnt að nýrri gengislækkun. En
þessi stjórnarstefna leiðir líka til
nýrra kjaradeilna og stofnar vinnu-
íriðnum í bráðan voða.
Sterk verkalýðssamtök láta ekki
Kröfugangan í Reykjavík 1. maí s. 1. Fremstir ganga (talið frá vinstri): Egg-
ert Þorsteinsson, form. Múrarafél. Reykjavíkur, Snorri Jónsson, form. Fél.
járniðnaðarmanna í Reykjavík, Björn Bjarnason, form Iðju, fél. verksmiðju-
fólks í Reykjavík, Benedikt Davíðsson, form. Trésmiðafél. Reykjavíkur og
Eðvarð Sigurðsson, ritari Dagsbrúnar, en þeir menn skipuðu samninganefnd
verkalýðsfél. í kaupdeilunni s.l. vor. — Þeir sem bera fánana eru Guðm. J.
Guðmundsson og Steingr. Ingólfsson. (Myndina tók Bjarnleifur Bjarnleifsson).
VINNAN og verkalýÖurinn
137