Vinnan og verkalýðurinn - 15.09.1955, Blaðsíða 27

Funtlur aeðstu manna fjórveld-
anna í Genf nú fyrir skömmu
hefir markað heillavænleg tíma-
mót í heimsmálum. í kjölfar hans
hafa siglt fleiri fundir er góðu
spá, og þegar hafa Sovétríkin og
alþýðulýðveldin svo sem eins og
Tékkóslóvakíu tekið frumkvæði
um samdrátt hers og afvopnun.
— Kröfur Shyngman Rhees í
SuÖur Kóreu um landsafsal og
hótanir í garff N. Kóreu og vopna
hlésnefndarinnar þótti því ugg-
vænlegur falstónn í alheimskór-
inu um friff. Sem betur fer standa
vonir til að takast megi aff kæfa
þennan óíriðarneista. Myndin:
Hermenn úr Kóreustríðinu.
lega meðal stúlknanna, en allir voru
hinir rólegustu. Þeir sem hafa tekið
inn pillur gegn ótta eru auðvitað ekki
VINNAN og vrrkalviíin inn
vitund smeikir við fáeina apa! En
Hólm forstjóri og Thomsen verkstjóri
hríðskulfu af angist. Ætli að hanr.
Hólm hafi þá ekki iðrast þess að hafa
ekki brotið boðorð sitt um að bragða
aldrei sjálfur pillur sem hann lét búa
til?
— Farðu burt með þessar ófreskj-
ur, æpti Thomsen og sneri sér að mér.
— Hvern þeirra á ég að fara með?
spurði ég og leit á vígsl á þá Thomsen
og Hólm forstjóra. Mér sýndist ekki
betur en að hann Herkúles minn væri
örlítið glettnislegur til augnanna.
—- Þú skalt ekkert vera að flýta
þér að því — sagði forsvarsmaður
hópsins við mig. Síðan sneri harm
sér að Hólm forstjóra. — Það er bezt
að yður skiljist það herra forstjóri
að nú erum við allir sloppnir út úr
búrunum. — Nú heimtum við refja-
laus svör og krefjumst að fá leiðrétt
allt það ranglæti, sem við árum sam-
an höfum orðið við að búa.
— Ræða þessi fékk feiknagóðar
undirtektir hjá öllum hópnum og
sönnuðu undirtektirnar að allir stóðu
með málsvara okkar. Og þegar
Herkúles tók að fikta við vestistöl-
urnar á forstjóranum æpti forstjór-
inn: -—- Jæja — ég læt undan, en þá
verðið þið að losa mig við þessi dýr.
— Úr því að þér takið svo skynsam-
lega á málinu skal ekki standa á
samkomulagi okkar — sagði talsmað-
ur okkar og gaf mér bendingu. -— Eg
hentist niður í kjallara eftir ávöxt-
um sem ég geymdi þar og þegar ég
kom upp aftur tókst mér strax að
fá dýrin til að elta mig, því auk þess
sem þeim þótti mikið varið í vinsam-
legar viðræður, þóttu þeim bananar
samt ennþá betri.
— Fólk var í hátíðaskapi það sem
eftir var dagsins. Að loknu dagsverki
158