Vinnan og verkalýðurinn - 15.09.1955, Síða 30

Gott fordæmi
VISNA
í Vestmannaeyjum var í júlí háð ein harð-
vítugasta vinnudeilan á sumrinu, á milli Vél-
stjórafélags Vestmannaeyja og atvinnurek-
enda. Lyktaði henni með því að samið var
um 17% kjarabót landvélstjóra. Hafði þá
staðið verkfall í frystihúsum staðarins um
þrjá sólarhringa og önnur verkalýðsfélög
Eyjanna höfðu gripið til samúðaraðgerða.
Samið var með aðstoð ASÍ.
En það, sem einkum gerir þessa deilu at-
hyglisverða og lærdómsríka fyrir verkafólk,
er sú staðreynd, að af hálfu atvinnurekenda
voru það ekki settar kjarakröfur vélstjór-
anna, sem geirnum var beint gegn heldur
athafnafrelsi vélstjórafélagsins, því að í
gangi deilunnar buðu atvinnurekendur vél-
stjórum meira en það sem félag þeirra hafði
farið fram á eða um 5 þúsund krónur að
meðtöldu orlofi og miðað við þáverandi vísi-
tölu (161) þ. e. 45% hærra kaup en verka-
menn fá. Á samningstímanum skyldi kaupið
einnig hækka í samræmi við kauphækkun
verkamanna. En hér fylgdi böggull skamm-
rifi hjá atvinnurekendum: Þetta kostaboð
var því skilorði bundið, að vélstjórafélagið
afsalaði sér verkfallsrétti næstu 5 árin! —
Þessu hafnaði vélstjórafélagið einróma á
fundi með svohljóðandi samþykkt:
„Vélstjórafélag Vestmannaeyja lítur
svo á að verkfallsrétturinn sé félaginu
of dýrmætur til þess að félagið afsali
sér honum í nokkurri mynd og felur
því samninganefndinni að gera enga þá
samninga, sem skerða verkfallsrétt
vélstjóra."
Hvers vegna höfnuðu vélstjórarnir 5000
krónunum, sem þeim buðust þarna fyrirhafn-
IIUGI HRAUNFJÖRÐ:
Liljan
Liljan fríða, blámið bczt
bugar kviða í heimi,
pig eg tiðum þrái mest,
pér ég siðast gleymi.
Látum á súðum vaða
Fyrst við lifum litla stuncl,
lofum timans hraða,
eins og börnin létt i lund
láturn á siíðum vaða.
Til mömmu
Við þér brosi í veröld flest,
vermd af sonar hjarta.
eigðu kjörin allra bezt,
ccvi langa og bjarla.
Frá atvinnuleysisárunum
Þú skalt guði þakka heitt,
það á svo að vera,
ef að færðu ekki neilt,
öreigi að gcra.
Óheppni
I.ifs er verst, þá nöpur nótt,
nauðir flestar býður,
að mig brestur þor og þrólt,
þegar mest á riður.
150
VINNAN og verkalýðurinn