Bergmál - 05.01.1954, Blaðsíða 31

Knud Rasmussen, hinn frægi Grænlandskönnuður, hefir
skráð eftirfarandi smásögu eftir grsenienzkri þjóðsögn.
Igimarasugssngssuaq
(ÓGÆFUMAÐURINN)
Svo er sagt, að Igimarasugs-
sugssuaq væri hinn mesti ó-
gæfumaður í hjónabandi sínu,
því að konur sínar missti hann
hverja af annarri. Hann hafði
aldrei verið lengi giftur áður en
hann var orðinn ekkjumaður á
ný. Hann var aldrei giftur sömu
konunni heilt ár, og þegar hún
dó, var hann vanur að fara
heim til fjölskyldu hennar og
gráta missi hinnar ágætu eigin-
konu.
Einu sinni, er hann að venju
var orðinn ekkjumaður, fór
hann í heimsókn til bræðra
nokkurra, sem bjuggu margir
saman langt, langt norður í
landi, og bað um leyfi til að taka
einkasystur þeirra, Masaunaq,
sér til eiginkonu. Bræðurnir,
sem voru grunlausir um annað,
en að hann myndi hugsa vel
um systur þeirra, gáfu sam-
þykki sitt til ráðahagsins. Hann
fór nú heim með hina nýju
brúði sína og sýndi henni dag-
lega á allan mögulegan hátt ást
sína og umhyggju. Hann vildi
ekki einu sinni leyfa henni að
sækja vatn í brunninn, eða vinna
nokkurt annað erfiðisverk.
Því var það, að Masaunaq
vandist á leti og iðjuleysi og lét
hún sér það vel líka. Hún varð
feitari og feitari með hverjum
deginum sem leið, og að lokum
varð hún svo spikuð, að hún gat
ekki beygt sig, og þegar svo var
komið, bað eiginmaður hennar
hana, að vera ekkert að hafa
fyrir því að fara út úr kofanum,
en var sjálfur á þönum til þess
að sjá henni fyrir nógum mat.
Brátt varð það að fastri veniu
hjá honum að þukla allan lík-
ama hennar á hverjum morgni
áður en hann bjóst á veiðar og
muldra í bringu sína:
„Þú ert ekki nógu feit ennþá,
þú ert ekki nógu feit ennþá.“
En nú fór Masaunaq að verða
tortryggin, því að hún skildi
ekki þetta þukl, sem hann lét
29