Bergmál - 01.04.1954, Page 6

Apríl
Bergmál ----------------------
og fór nú yfir hvern fjallshrygg-
inn af öðrum allt til kvölds.
Um bað bil, sem myrkt var orð-
ið, var hann orðinn svo villtur,
að hann hafði ekki hugmynd um
hvar hann væri staddur.
Vonsvikinn og þreyttur reyndi
hann að þræða til baka, þá leið
sem hann hafði komið, en hann
var nú á slóðum, sem voru
honum algjörlega ókunnar.
Er langt var liðið á kvöld, sá
hann skyndilega ljós á fjalls-
toppi nokkrum framundan og
virtist honum að þangað myndi
ekki vera meira en um hálftíma
ferð. Hann gladdist nú mjög og
beindi hesti sínum í átt til þessa-
ljóss í von um að finna þar næt-
urstað.
Þegar hann nálgaðist fjalls-
topp þennan, sá hann þar höll
eina stóra umgirta háum, hvít-
leitum múr með rauðri hlið-
grind. Hann barði fast á hlið-
grindina og beið átekta.
Að alllangri stundu liðinni
kom þjónn nokkur, opnaði litl-
ar hliðardyr á múrnum og
spurði hvers hann óskaði. Li
sagði honum að hann hefði ver-
ið í veiðiferð, en farið villur
vegar og beiddist því gistingar.
„Ég er hræddur um að það
sé ekki hægt að hýsa yður,“
svaraði þjónninn. „Húsþænd-
urnir eru fjarverandi. Aðeins
húsmóðirin viðlátin.“
„Viljið þér þrátt fyrir það
gera svo vel að tala við húsmóð-
urina fyrir mig?“
Þjónninn gekk þá inn í höll-
ina, en kom að vörmu spori út
aftur og sagði: „Gjörið svo vel
að koma inn með mér. Frúin var
í fyrstu treg til að veita yður
inngöngu, en er hún heyrði að
þér hefðuð villst, þá breytti hún
um skoðun og sagðist myndi
veita yður næturbeina.“
Li var vísað inn í sal, sem
skreyttur var mörgum kristalls-
lömpum og margs kyns skraut-
munum öðrum. Og brátt birtist
þar þjónustustúlka, sem til-
kynnti að húsmóðirin væri að
koma.
Andartaki síðar kom húsmóð-
irin inn í salinn. Það var virðu-
leg kona um fimmtugt, klædd
fábrotnum, svörtum fötum. Li
veitti því athygli, að allur
klæðnaður hennar var úr hinum
dýrmætustu efnum. — Hann
hneigði sig djúpt og virðulega
og bar fram afsakanir fyrir því
ónæði er hann gerði.
„Synir mínir eru fjarverandi
í nótt, en undir slíkum kringum-
stæðum veiti ég sjaldnast gest-
um móttöku. En sökum þess, að
þér hafið villst og nóttin er mjög
4