Bergmál - 01.04.1954, Blaðsíða 31

Skrítlusíða
1954
B E R G M Á L
Síminn hringdi um miðja nótt svo
að Láki greyið varð að fara niður til
að svara. „Er þetta einn, einn, einn,
einn?“ spurði maðurinn, sem hringt
hafði. „Nei,“ svaraði , Láki greyið,
„þetta er ellefu, ellefu.“ — „Einmitt
það,“ sagði maðurinn í símanum, „ég
hélt endilega að ég hefði hringt í einn,
einn, einn, einn.“ — „Kemur ekki til
greina," sagðj. Láki greyið, „þetta er
áreiðanlega ellefu, ellefu." — „Þá bið
ég yður afsökunar á ónæðinu," sagði
maðurinn í símanum. „Þetta gerir
ekkert til,“ svaraði Láki greyið, „því
að ég þurfti hvort sem er niður, til
þess að svara í símann."
—o—
Hér á landi skiptast menn í tvo
hópa. Annar hópurinn álítur að við
séum að verða of fjölmennir til þess
að ríkisstjórnin geti séð okkur öllum
farborða. En hinn hópurinn kvíðir því
að við séum of fámennir til þess að
við getum séð ríkisstjórninni farborða.
—o—
Einu sinni var Láki greyið að setja
nýtt þak á húsið sitt og kom þá einn
kunningi hans að honum, er hann var
að hamast að negla bárujárnið. Kunn-
inginn veitti því strax athygli, að Láki
greyið henti að jafnaði öðrum hverj-
um nagla til jarðar eins og væru þeir
ónýtir. „Af hverju hendir þú svona
mörgum nöglum?" spurði hann. — Þá
svaraði Láki greyið: „Það er vegna
þess að hausinn á þeim er á öfugum
enda.“
„Nú þykir mér þú vera vitlaus,"
sagði kunninginn. „Auðvitað passa
þeir naglar hinu megin við mæninn."
Öðru sinni var Láki greyið að mála
húsið sitt að utan, kom þá Ragnar vin-
ur hans og kallaði til hans, þar sem
hann stóð hátt uppi í stiga: „Heyrðu
Láki, hefir þú gott tak á penslinum?"
„Já,“ svaraði Láki.
„Ágætt,“ hrópaði Ragnar, „þá ætla
ég að taka stigann dálitla stund af
þér.“
„Allt í lagi,“ svaraði Láki, „en vertu
samt ekki mjög lengi, pensilskaftið er
svo afsleppt."
—o—
Kennarinn: var að kenna börnunum
heilsufræði, og tók það fram meðal
annars, að hættulegt gæti verið að
kyssa hunda og önnur dýr.
„Getur þú nú sagt mér, hvers vegna
það gæti verð hættulegt, Gunnar
minn?“ spurði kennarinn.
„Já, ég veit það, vegna þess að María
frænka var vön að kyssa hund, sem
hún átti,“ svaraði Gunnar litli.
„Nú, hvað gerðist?" spurði kennar-
inn.
„Hundurinn dó,“ svaraði Gunnar.
★
Ung stúlka kom inn í kvenfataverzl-
un og bað um að fá að sjá silkinátt-
kjóla.
„Hvaða litur ætti það að vera?“
spurði búðarstúlkan.
„Ja, ég skal segja yður eins og er,“
svaraði unga stúlkan. „Ég ætla að
gifta mig í næstu viku, hvaða litur
hæfir bezt brúði?"
„Hvítt — ef þetta er fyrsta gifting
yðar, en ef svo er ekki, þá rósrautt."
Unga stúlkan roðnaði svolítið. „Lát-
ið mig þá fá hvítan náttkjól með rós-
rauðu kögri að neðan.“
29