Bergmál - 01.04.1954, Blaðsíða 58

B E R G M Á L ------------------------------------------- AprÍL
„Þetta er höfðingleg erfðaskrá, og mjög göfugmannleg,“ sagði
hann milli samanbitinna tanna, ygldur á svip. Honum sveið það
vissulega að vera þannig sviptur öllum þeim eignum, sem að réttu
lagi ættu að vera hans. „Gamli maðurinn hefir sannarlega ætlað sér
að hafa eitthvert tangarhald á mér, þótt hann væri dáinn. Ég er
viss um að hann hlær núna og skellir á lærið. — Svo að hann hugs-
aði sér að velja mér eiginkonu. — Eiginkonu, sem ég myndi aldrei
velja mér sjálfur.“
„Slíkt og þvílíkt ættuð þér ekki að leyfa yður að segja í návist
ungfrú Biddy,“ hrópaði gamla frú Andrews ásakandi, og Biddy sjálf
varð eldrjóð í kinnum er hún sneri sér hvatlega að Nick.
„Þetta kemur mér eins mikið á óvart og yður,“ sagði hún æst. „Og
mér geðjast engu betur að því, en yður.“
Hann var staðinn á fætur og var nú mjög reiðilegur er hann
starði á hana.
„Ég er alls ekki viss um að þér segið það satt,“ hvæsti hann. „Þér
virtust hafa sölsað undir yður allmikil völd í þessu húsi. Og afi
minn heitinn gekk meira að segja svo langt að klæða yður upp eins
og greifynju, og — —
„Ég vil ekki hlusta á þetta, hvorki frá yður né neinum öðrum,
herra Nick,“ greip frú Andrews fram í, hvöss og ákveðin, eins og
hennar var vandi. „Ef að þér hugsuðuð orð yðar, þá mynduð þér
aldrei segja annað eins. Biddy var ráðin til vinnu hér í þessu húsi
og hún hefir aldrei sýnt það að hún væri ein af þeim, sem skriðu
fyrir afa yðar. Þér ættuð að biðjast afsökunar þegar í stað.“
Biddy leit snöggt til hennar, þakklátum augum. En gamla ráðs-
konan horfði aðeins á Nick. Hún var næstum eins og ein af fjöl-
skyldunni og hafði átt stærstan þátt í uppeldi Nicks eftir að foreldr-
ar hans dóu. Enda sýndi hann nú þann manndóm, að virðast blygð-
ast sín.
„Ég hefði ekki átt að segja þetta,“ muldraði hann.
„Ég hefi þegar gleymt því, sagði Biddy lágt, en henni fannst samt
ennþá, eins og hún væri hálf-ringluð.
„Afi minn hefir vitanlega verið orðinn geðbilaður,“ sagði Nick