Bergmál - 01.04.1954, Blaðsíða 63

Bergmál - 01.04.1954, Blaðsíða 63
1 9 5 4 ------------------------------------------ Bergmál inn fyrir dyrnar og kastaði sér í faðm hans. Grannur líkami henn- ar þrýstist fast að honum. „É'g hefi einmitt verið að hugsa til þín, elskan,“ hvíslaði hún. „Það er svo dapurlegt að vera við jarðarfarir. Má ég bjóða þér eitt- hvað? — Tesopa eða kannski whisky?“ „Ég held að ég kjósi heldur whisky,“ sagði Nick og hló harð- neskjulega. „Whisky verður hvort sem er eitt af því, sem ég verð að neita mér um hér eftir.“ „Nick — hvað áttu við?“ Stella hafði numið snögglega staðar á leið sinni að skápnum í horni stofunnar, og snúið sér að Nick. Hon- um fannst, sem henni hefði skyndilega orðið illt. Hún gat ekki var- ist því, að varir hennar titruðu lítið eitt. Hann lét fallast niður í stól, og unga stúlkan, sem nú hafði steingleymt whiskyinu settist á stólbríkina hjá honum og horfði spurnaraugum niður á hann. „Var erfðaskráin lesin, Nick?“ spurði hún í hálfum hljóðum. „Jú, hún var lesin og afi heitinn hefir áreiðanlega skemmt sér vel við að semja hana. Og ég er viss um að hláturinn sýður í honum ennþá. Veiztu hver fær allt, sem hann lét eftir sig? Ég veit að þú gætir ekki gizkað á það. Það er stelpan hún Biddy Mason.“ „Nei!“ Þetta eina orð, kom sem stuna frá brjósti Stellu Grange, sem nú var orðin náföl. Hún reis upp með erfiðismunum og gekk yfir að skápnum, sem vínföngin voru geymd í. Var sem skjálfti færi um líkama hennar, en svipur hennar var hörkulegur. „Er þetta raunverulega satt, Nick?“ spurði hún svo, þegar hún hafði náð betra valdi yfir sjálfri sér. „Ég erfði bókstaflega ekki neitt, nema nokkrar ráðleggingar," sagði Nick. „Stelpan fær fyrst og fremst eitt þúsund sterlingspund útborguð strax. En heilræðið, sem ég fékk, var að giftast henni og ef ég hlýðnast því, eru allar eignirnar mínar. Ef ég verð ekki giftur henni innan eins árs, þá fær hún allt saman.“ Stella stóð við skápinn í horninu og tók út úr honum flösku og glös. Hún vætti varir sínar með tungubroddinum og barðist við löngun til að skella upp úr. — hlæja eins og brjáluð manneskja. Þessi stelpa. — Stelpa, sem hafði auðmýkt hana með hinum 61
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Bergmál

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Bergmál
https://timarit.is/publication/1971

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.