Bergmál - 01.04.1954, Qupperneq 7

1 9 5 4 -----------------------
dimm, þá hefi ég ekki brjóst í
mér til að úthýsa yður.“
Hún talaði mjög virðulega og
kurteislega og raddblær hennar
gaf til kynna vingjarnlega móð-
ur, elskulegrar, fyrirmyndar
fjölskyldu. Hár hennar var mjög
fagurt, þótt allmikið væri farið
að grána.
Li var borinn fábrotinn en
ljúffengur kvöldverður, að
mestu leyti fiskmeti. — Hann
snæddi með fílabeinsprjónum
úr kristallsskálum.
Að kvöldverði loknum afsak-
aði frúin sig og sagði: „Þér
hljótið að vera þreyttir, og mun-
uð vilja ganga snemma til náða.
Þjónustumeyjar mínar munu
sjá um að búa yður hvílu.“
Li reis upp frá borðum, þakk-
aði henni vinsemd og gestrisni
og bauð góðar nætur.
Frúin bauð honum nú einnig
góðar nætur og bætti svo við:
„Það má vera, að ónæðisamt
verði í nótt, en ég vona að það
trufli ekki svefnfrið yðar.“
Li undraðist þessi orð og veitti
hún athygli undrun hans.
„Drengirnir mínir koma oft
heim um miðjar nætur og valda
þá oft allmiklum hávaða,“ sagði
frúin til skýringar. „Ég vildi
aðeins aðvara yður til þess að
þér þyrftuð ekkert að óttast.“
----------------- Bergmál
„Ég mun ekki óttast,“ svaraði
Li. Hann langaði til að spyrja
hana hve gamlir drengirnir
hennar væru og hvað þeir að-
hefðust að næturþeli, en honum
fannst tilhlýðilegast að gerast
ekki of hnýsinn.
Tvær þjónustumeyjar fram-
reiddu nú rúm handa honum og
gengu úr skugga um að hann
vanhagaði ekki um neitt, en fóru
því næst út úr svefnherbergi
hans og lokuðu á eftir sér. Þetta
var þægilegt, hlýtt rúm og hann
var þreyttur eftir eltingaleikinn
um daginn. En hann gat ekki
varist því að brjóta heilann um
það hverslags fólk þetta væri,
sem hann gisti, sem bjó svo
fjarri öllum mannabyggðum og
virtist hafa eitthvað umfengis
að næturþeli. Líkami hans var
þurfandi fyrir hvíld og svefn,
en hugsanirnar héldu vöku fyr-
ir honum. Nú var hann hinn
fullkomni veiðimaður, lá graf-
kyrr í rúminu og beið þess að
heyra hvað fyrir kynni að koma.
Er leið að miðnætti, heyrði
hann barið hátt og harkalega á
hliðgrindina á múrnum úti fyr-
ir. Litlu síðar heyrði hann að
marraði í hliðardyrunum á
múrnum og þjónninn hvíslaðist
á við einhvern. Síðan heyrði
hann að þjónninn gekk inn í
5