Bergmál - 01.04.1954, Síða 11

1 954 --------------------------
í veiðiferðum. Li sagði því að
hann kysi hinn karlmannlega
þjón, sem var hálf grimmdar-
legur í útliti. — Hann þakkaði
því næst konunni fyrir og hélt á
brott. Er hann var kominn út
fyrir múrinn, sneri hann sér við
til að líta enn einu sinni á höll-
ina, en hún var þá horfin. Hann
sneri sér þá að hinum nýja þjóni
sínum og ætlaði að spyrja hann
hverju þetta sætti, en hann var
þá horfinn líka.
Hann komst fylgdarlaust heim
til sín, en þegar hann fór þar
um, sem þorpið hans hafði stað-
ið, var þar ekkert að sjá annað
en stöðuvatn og stóð ekkert upp
úr annað en hæstu trjátoppar. í-
búarnir höfðu allir drukknað um
nóttina.
Síðar varð Li mikill hershöfð-
ingi, og stjórnaði sigursælli her-
för, sem lyktaði með stofnun
Tang konungshússins. En öll hin
mörgu ár, sem hann þjónaði
keisaranum, sem varð einkavin-
ur hans, náði hann aldrei svo
hátt að verða forsætisráðherra
eða stjórnmálaleiðtogi og það
var vegna þess að hann hafði
ekki valið hinn greindarlega og
viðfelldna þjón. Það er almennt
álit manna, að góðir hershöfð-
----------------- Bergmál
ingjar komi jafnan að vestan eða
norðvestan frá fjallahéruðunum
Tungkwan Pass, og góðir stjórn-
málaleiðtogar austan frá slétt-
unum um miðbik landsins.
Ef til vill var staða hinna
tveggja þjóna í salnum táknræn.
Ef að Li hefði þegið báða þjón-
ana og tekið þá með sér á brott
úr höllinni, þá myndi hann hafa
orðið stjórnmálaleiðtogi jafn-
framt því að verða yfirhers-
höfðingi, og æðsti maður í rík-
isstjórn landsins.
Presturinn lýsti ógnum helvítis í
ræðu sinni, og að ræðunni lokinni
bað hann alla viðstadda, sem vildu
fara til himnaríkis að rísa úr sætum
sínum.
Allir stóðu upp, nema einn ungur
maður, sem sat við hlið laglegrar,
ljóshærðrar dömu. „Og hvert munduð
þér vilja fara, ungi maður?“ spurði
prestur þrumandi röddu. „Ég vil helzt
ekki fara neitt,“ svaraði ungi maður-
inn. „Mér líður prýðilega þar sem ég
er nú.“ • . .
★
Það er ósk og von allra góðra for-
eldra, að börnum þeirra megi takast
að leysa viðfangsefnin, án hjálpar ann-
arra — einkum á þetta við um heima-
dæmin.
★
Þeir, sem hata aðra menn, hegða sér
álíka heimskulega og maðurinn, sem
brenndi hús sitt til þess að losna við
eina rottu.
9