Bergmál - 01.04.1954, Blaðsíða 14

Bergmál -------------------------
skipti, sem ég hefi komið þarna, og ef
þú trúir mér ekki —En ég gat ekki
haldið áfram. Ég snerist á hæli og
hljóp út úr stofunni. Og ég hljóp alla
leið upp stigann, og inn í herbergi mitt
og tvílæsti hurðinni, hvorugt þeirra
skyldi komast inn til mín. En samt
gat ég ekki hætt að gráta. Ég tók upp
dagblaðið og leit á það á ný. Ég kast-
aði mér þversum ofan á rúmið mitt.
Hamingjan góða, hvað áttu öll þessi
læti að þýða. Víst var þetta bannsett
klúður allt saman. Myndin af okkur
Gloriu framan við þessa spilakassa og
Glenn þar sem hann beygði sig yfir
þennan viðbjóðslega Tona, var hræði-
leg. En drottinn minn dýri, ég hafði
ekki gert nokkurn hlut. Ekkert, í raun
og' veru. Ég hafði ekki einu sinni
dreypt á vínglasinu. Gloria — jú, hún
hafði að vísu drukkið eitthvað, en þeg-
ar allt kom til alls, þá var hún næst-
um því tuttugu og eins. Ég leit í blað-
ið, þar stóð, áð hún væri nítján, lygar-
arnir — en hún kunni áreiðanlega að
umgangast vín. Greinin í blaðinu
gerði okkur báðar að — — já, hlustið
þið bara á þetta :
„í gærkvöldi bar svo við í Arinstof-
unni, sem er vel þekkt vínveitingahús
þrem mílum utan við borgina, að tvær
unglingstelpur, sem voru í fylgd með
nítján ára dreng, urðu valdar að slags-
málum, sem vissulega ætti að verða
unglingavernd borgarinnar hvöt til
opinberrar herferðar, gegn þeim, sem
selja unglingum áfengi.
Stúlkurnar eru: Elín Chalmers, 18
ára, dóttir hjónanna Benjamíns J.
Chalmers og konu hans, og Gloria
Dyer, 19 ára, dóttir frú Frank Dyer, en
í fylgd með þeim var herra Anderson,
----------------------------Apríl
19 ára, sonur hjónanna Clyde And-
erson og konu hans, þau höfðu öll
dvalið þarna, sem gestir veitingahúss-
ins nokkra stund, er slagsmálin hóf-
ust. Sjónarvottar segja, að Tony Mar-
tell, ungur maður, atvinnulaus, hafi
reynt að gerast nærgöngull við ung-
frú Chalmers og þá hafi herra Ander-
son skorist í leikinn.
Ljósmyndari blaðsins, sem hefir hug
á að kynna sér á hvern hátt æskulýð-
ur borgarinnar ver tómstundum sín-
um, náði meðfylgjandi mynd á því
andartaki er Anderson og Martell
lentu í slagsmálunum. Eigendur veit-
ingahússins telja, að þeim hafi verið
ókunnugt um það, að ungu stúikurn-
ar væru innan lögskipaðs ^aldurs gest-
anna. En hvað sem því líður, þá hefir
þetta veitingahús lengi verið undir
smásjá löggæzluyfirvaldanna í hérað-
inu og grunað um að leyfa unglingum
aðgang.
í viðtali, sem blaðið átti við Harvey
Conelly borgarstjóra um þessi mál,
sagði hann, að rannsóknum yrði hald-
ið áfram og hert á eftirliti með ..
o. s. frv. — o. s. frv. um það hve allt
þetta unga fólk væri að verða vilt. í
hreinskilni sagt, þá voru það engin
undur, að pabbi hafði rokið upp. Dag-
blöðin gera nú líka sitt til þess að
vekja eins mikla athygli á smámunum
og mögulegt er. Auðvitað var það
hárrétt, að Tony Martell hafði verið
að reyna að kyssa mig.
Ég þeytti dagblaðinu út í horn og
þurrkaði af mér skælurnar. Ég heyrði
að pabbi var ennþá að bölsótast niðri,
mamma var að reyna að sefa hann. Ef
hann aðeins hefði leyft mér að gefa
skýringu í stað þess að halda yfir mér
siðferðisprédikun um ungli.ngafélög og
12