Bergmál - 01.04.1954, Qupperneq 34

B E R G M Á L ---------------------------------_ AprÍL
lega. En í kvöld einbeitti hann
sér samt eingöngu að því að
þurrka leirinn.
Á eftir kom hann sér fyrir í
hægindastól, og Libbby, sem
hafði farið í innislopp fyrir
kvöldmatinn, bjó makindalega
um sig í sófanum og tók fram
peysu, sem hún hafði byrjað að
prjóna í sumarfríinu. Það var
langt um liðið síðan hún hafði
snert á þessari peysu, og þegar
Hank sá hana, kallaði hún fram
í huga hans margar skemmti-
legar stundir, sem fengu hann
til að brosa, og hann var jafnvel
kominn á fremsta hlunn með
að segja eitthvað, en hann sá
sig þó um hönd í tæka tíð, því
að Libby skyldi svei mér ekki
halda að hann væri að bráðna.
Þetta varð óvenju löng kvöld-
stund. Þegar klukkan var orðin
níu og Hank var orðinn vonlaus
um að nokkur heimsækti þau,
var hann sokkinn enn dýpra
niður í stólinn og teygði fæt-
urna fram á mitt gólf. Libby
lagði nú frá sér prjónapeysuna.
„Ég ætla að búa til te,“ sagði
hún.
Ekkert svar.
Hún gekk fram í eldhúsið, og
hann heyrði að hún fyllti ketil-
inn af vatni.
„Má bjóða þér te?“ hrópaði
hún.
„Nei“.
Jafnskjótt og hann hafði
svarað, sá hann eftir því að
hafa afþakkað. Hann hafði í
raun og veru beztu lyst á tei,
með einni brauðsneið eða köku-
bita. En stolt hans kom í veg
fyrir að hann segði það, og
Libby gekk ekki eftir honum.
Og til að bæta gráu ofan á svart,
kom hún með teið inn í stofu og
drakk það fyrir augunum á
honum, og vitanlega borðaði
hún stærðar brauðsneið með.
Hank kvaldist af að horfa á
þetta.
Er hún hafði lokið þessu,
stundi hún ánægjulega. „Ah,
þetta var indælt,“ sagði hún,
eins og hún væri að tala við
sjálfa sig.
Libby leit snöggt til hans, og
var eitthvert dularfullt blik í
augum hennar, svo tók hún
peysuna, breiddi úr henni á
hné sér, og virtist skoða hana
gaumgæfilega. Hún strauk við-
kvæmnislega yfir hana og sagði:
„Þetta er svo sérstaklega falleg-
ur litur.“
„Mmmmm.“
*
Svo sagði hún ekki fleira.
Framh. á bls. 34.
32