Stjörnur - 10.01.1950, Blaðsíða 2

★
★
Að opinbera trúlofun
★
★
ÉG ER sautján ára. Vinur niinn jafn-
aldra cr mjðg hrifinn af skólasystur okkar,
scm einnig er sautján ára. Þau eru mikið
saman og ósköp sæl með sig greyin. Ég
var einu sinni dálítið skotinn í jressari
stiilku, en milli okkar varð aldrei neitt
annað en einn saklaus tröppukoss fyrir
tveimur árum. Þetta veit vinur minn
ósköp vel og ennfremur það, að nú er
cg mikið með stúlku, sem er gjörólík vin-
konu hans, stúlku, sem kannski cr ekki
eins lagleg og frjálsleg í framkomu, h.efur
heldur ekki gengið mcnntaveginn.
Nú vill vinstúlka vinar míns að þau
opinberi trúlofun sína í silfurbrúðkaups-
veizlu foreldra hennar, sem efnt verður
til eftir þrjá mánuði. Vinur minn er svo
sem til í þetta, því hann segist vita, að
hún og engin önnur muui verða konan
hans. Þau lifa sarnan eins og hjón, þegar
svo ber undir — þú veist livað ég á við —
og eru ánægð hvort með annað, einnig í
því tilliti. Þau hafa ekki lent í slíkum
ævintýrum með öðrum, áður cn þau fóru
að vera saman.
\ H) jafnaldrainir erum óaðskiljanlegir
vinir. Við höfum alltaf trúað hvor öðrum
fyrir öllum okkar leyndarmálum, jafnvel
jreim allra helgustu og þýðingarmestu.
Það er kannski ekki rétt vegna stúlkn-
anna okkar, og við höfum því ákveðið
að hætta að ræða sltk einkamál, jjcgar
annarhvor hefur opinbcrað trúlofun sína.
Bráðunr kernst ég að efninu, en fyrst vil
ég taka fram að Jrað er með vilja og
samþykki vinar nríns að ég skrifa Jretta,
ennfremur skal Jrcss getið, að þctta er
ekki í Reykjavlk.
Svo er mál með vexti að ég ræð vini
mínum eindregið frá jrví að opinbera trú-
lofun sína svona snemma. Ég segi, að
þau séu bæði of ung til þess að stíga svo
þýðingarmikið spor. Hann er fullkom-
lega ánægður nreð stúlkuna og jrau eru
mjög hamingjusöm. Bæði eru glaðlynd
og fjörmikil og hrókar alls fagnaðar hvar
scm Jrau eru. Bæði eru eftirsótt í félags-
skap nreð öðru ungu fólki. Bæði vita þau
að hvort fyrir sig gætu þau lent í ástar-
ævintýrum, og Jrau hafa viðurkennt [rað
lrvort fyrir öðru, að í rauninni nræti þau
stundum freistingum og langi jafnvel til
að lrrjóta dálítið af sér, þótt þau lrafi
alltaf verið hvort öðru trú og séu viss
unr að [rau nruni alltaf verða [rað. Þetta
erunt við líka viss unr — ég og mín
stúlka —sanrt lröfunr við ákveðið að draga
Jrað a. m. k. r' tvö ár að opinbera.
Vinur minn á ef til vill fyrir höndunr
langa skólagöngu að einhverju leyti í út-
löndum, býst ég við. Þau eru bæði ein-
birni vel stæðra foreldra, senr rrrvndu
hlaupa undir baggti nreð þeim fvrsta
kastið, ef nreð þyrfti.
VINUR minn er á lráðunr áttunr, vill
[ró helst opinbera trúlofunina. Hann lref-
ur íhugað nrótbárur nrínar og viðurkennir
að ég hafi nrikið til nríns nráls. En liann
segir: Ef við bíðum bæði í óvissu, eng-
ttm lieittim bundin, kannski í fjarlægð
lrvort frá öðrtt, er þá ekki meiri hætta
á því að við aðhöfumst eitthvað í gá-
leysi, forvitni eða af öðruin ástæðum og
hvötunr, stígum kannski örlagaspor, senr
ekki verða aftur tekin?
Nr't leggjunr við nrálið fratn fyrir
Framhald d sithi 51.
☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
Óskamyndin: Alice Wallace.
2 STJÖRNUR