Stjörnur - 10.01.1950, Blaðsíða 18

Lísa horfði á hana full hrifning-
ar og þakklætis: — Eg veit náttúr-
lega ekkert um það hvort höfund-
urinn þarfnast minnar aðstoðar,
sagði hún feimnislega. En mér
fannst lagið svo hrífandi, að ég
mátti til að benda yður á það.
— Þakka yður kærlega fyrir
hugulsemina, fröken, sagði Vivi-
anna. Það var fallega gert af yð-
ur að koma til mín með lagið.
Hvað heitið þér aftur, með leyfi
að spyrja?
— Eg heiti Lísa Anderson, og
vinn skrifstofustörf hjá Hermann
& Hermann.
— Eg vann líka í skrifstofu hér
í bænum áður en ég gerðist söng-
kona, sagði Vivianna og brosti
við. Eg vann fyrir mér og lærði
í einkatímum. En mig langaði allt-
af til þess að verða söngkona.
Hefur yður aldrei langað til
þess .... ?
— Mig? Nei, svaraði Lísa. Mig
hefur aldrei dreymt um neitt
slíkt. Ég hef enga listræna hæfi-
leika. Ég er bara venjuleg stúlka,
sem læt mig kannski dreyma um
það að giftast einhverntíma og
eignast góð börn.
Lísa var sjálf undrandi yfir
þessu áræði sínu. Nú sagði hún
meira en hún hafði nokkurntíma
orðað við nokkra aðra manneskju
um óskir sínar og drauma, jafnvel
meir en hún játaði fyrir sjálfri
sér.
— Jæja, góða mín, sagði Vivi-
anna með móðurlegri hlýju í
röddinni. Viljið þér ekki fara úr
kápunni og drekka með mér
kvöldsopann?
En nú var Lísa loks að losna úr
álögunum. Hún fór öll hjá sér og
óskaði sér sem lengst í burtu. Hún
heyrði varla boð söngkonunnar.
Hún var staðin upp, greip þeygj-
andi hönd hennar og var svo
horfin.
DAGINN eftir var Lísa í skrif-
stofunni sem endurfædd mann-
eskja. Endurfædd eða búin að
missa vitið, búin að missa vitið
eða ástfangin. Hún, sem gengið
hafði um salarkynnin hljóðlaust
var nú sísönglandi óþekkt dans-
lag. Stallsystur hennar stungu
saman nefjum, en hún veitti því
ekki athygli. Hún var jafnvel svo
utan við sig, að hún hélt áfram
að söngla ástaljóðið þegar sjálfur
forstjórinn stóð í skrifstofudyrun-
um. Slíkt og þvílíkt hafði aldrci
komið fyrir.
— Hvaða söngl er þetta, rumdi
í honum. Verið viðbúin að skrifa
áríðandi bréf.
Forstjórinn var í vondu skapi.
Vörur fyrir miljónir króna lágu
á hafnarbakkanum og fengust
ekki útleystar vegna gjaldeyris-
skorts. Um þetta fjallaði bréfið,
sem var stílað til aðalbankastjóra
þjóðbankans. Lísa vélritaði og af-
henti forstjóranum, sem las yfir
áður en hann undirritaði. En al't
18 STJÖRNUR