Skógræktarritið - 15.10.2020, Blaðsíða 71

SKÓGRÆKTARRITIÐ 2020 71
á ný. ,,Ég hef samt verið að ýja að því
við stjórnina að þau verði að hafa augun
opin fyrir einhverjum nýjum því að maður
eldist.“
Starfsemi félagsins er í föstum skorðum,
haldnir eru 3-4 stjórnarfundir á ári og
einn aðalfundur. Þá fer nokkur vinna í að
afla styrkja til verkefna og virkja félaga
til þátttöku. ,,Eiginlega má segja að mesta
aukningin komi frá fólki sem býr ekki á
svæðinu en á blett eða jafnvel jörð hérna
á svæðinu. Það sýnir oft mikinn áhuga,“
segir Þorvaldur.
Skógurinn heldur áfram að vaxa
Meiri tiltrú er á trjá- og skógrækt í sýslunni
nú en þegar félagið var stofnað fyrir nærri
hálfri öld. Þessa sér meðal annars stað í
auknum trjágróðri á Hvammstanga og í
bændaskógrækt sem er allvíða stunduð
í sýslunni. Sjálfur hefur Þorvaldur séð
land þeirra hjóna á Grund í Vesturhópi
umbreytast úr flagmóa í iðjagrænan skóg
á 30 árum og á hverju ári bætast nokkrir
sentimetrar ofan á þau tré sem þegar eru
komin í jörð. ,,Nú er þetta að koma meira
upp. Þetta er kallað Grundarholt hérna
hinu megin. Eftir 20 ár verður þetta orðinn
skógur. Þeir eru farnir að tala um það við
mig sumarbústaðaeigendurnir niðri við
Vesturhópsvatnið að þetta sé aldeilis farið
að sjást,“ segir Þorvaldur stoltur.
Börn Þorvaldar og Hólmfríðar búa öll
á höfuðborgarsvæðinu og aðspurður segir
Þorvaldur að þau hafi mikinn áhuga á
skógrækt fjölskyldunnar. ,,Þau hafa að vísu
ekki haft mikinn tíma en þau hafa áhugann
og taka í sjálfu sér bara við þessu. Annars
getur svo sem hver sem er tekið við. Það
þurfa ekkert endilega að vera börn eða
vandamenn. Svo er það nú þannig með
skóginn að þó að einn falli frá, heldur
hann áfram að vaxa,“ segir Þorvaldur
Böðvarsson að lokum.
Höfundur: EINAR ÖRN JÓNSSON
kvenfélag, hestamannafélag, Lions og fleiri
um hvort þau væru ekki til í að skaffa tvo
menn í fimm kvöld hvert félag til að koma
að Saurum og planta. Það gekk eftir og það
tókst að gera þetta í ein þrjú ár. Þá voru
menn orðnir leiðir á þessu og síðan hefur
lítið sem ekkert verið plantað fyrir félagið
nema af verktökum.“
Jarðeigendur virkjaðir
Nokkrum árum síðar tókst Skógræktar-
félaginu, fyrir tilstilli Þorvaldar, að virkja
jarðeigendur í sveitinni til þátttöku í
gróðursetningum. ,,Tillaga mín var að
við myndum auglýsa eftir fólki sem hefði
áhuga á að fá plöntur í sitt land. Skilyrðið
var að menn hefðu að minnsta kosti tveggja
hektara afgirt land og þá gætu þeir fengið
fríar plöntur, að vísu eftir getu Skógræktar-
félagsins til plöntukaupa. Þetta hafði áhrif
og fleiri fóru að vesenast í þessu,“ segir
Þorvaldur og bætir við að verkefnið hafi
staðið í um tíu ár. ,,Ég gerði úttekt á þessu
fyrir 2-3 árum og man ekki betur en að
þetta hafi verið 37 svæði sem plantað var í.
Sumir byrjuðu reyndar en gáfust svo upp.
Svo kom upp sú staða að ég var farinn
að verða var við það að menn pöntuðu
plöntur en settu þær aldrei niður. Málið
var að fólk var að panta plöntur af því að
það fékk þær fyrir ekki neitt þannig að mín
tillaga var sú að við skyldum hætta þessu
en útvega fólki aftur á móti plöntur sem
væru ódýrari,“ segir Þorvaldur og bætir við
að snardregið hafi úr ásókninni eftir þetta.
Þorvaldur hefur gegnt formennsku í
Skógræktarfélagi Vestur-Húnvetninga frá
fyrstu árum þess en þó með stuttu hléi.
,,Skömmu áður en ég hætti kom kona
að máli við mig þar sem ég var að slá
blettinn og spurði: Hvernig er þetta með
skógræktarfélagið þitt? Mér fannst þetta
svo helvíti pínlegt að ég hugsaði með mér
að nú væri rétt að koma þessu á fleiri
hendur en svo endaði þetta svona aftur,“
segir Þorvaldur og vísar til þess er hann
var beðinn um að taka að sér formennsku