Skógræktarritið - 15.10.2020, Síða 96

SKÓGRÆKTARRITIÐ 202096
þessu og svo er þetta líka visst uppeldi.
Maður er að kynna fólki skóginn og lífið í
skóginum og hvað hann getur boðið upp á
fyrir þá sem búa í nágrenninu.“
Eftir menntaskóla hleypti Sigríður
Hrefna heimdraganum og hélt til Svíþjóðar
til náms. „Það var bara einhver ævintýra-
mennska. Ég vissi ekkert hvað ég ætlaði
að verða þegar ég yrði stór þannig að ég
skráði mig í skóla þar sem var mikið lagt
upp úr tölvunarfræði. Ég starfaði svo hjá
Þekkingu í níu ár við rekstur tölvukerfa en
var ekki alveg ánægð í því og langaði til
að ná aftur betri tengingu við náttúruna
þannig að ég skráði mig í skógfræði 2015
og kláraði 2018.“
Úttekt á reitum ungmennafélaga
Lokaverkefni Sigríðar Hrefnu í skógfræði
var könnun á trjáreitum ungmennafélaga
um land allt en þau unnu mikið brautryðj-
endastarf á þessu sviði á fyrstu áratugum
síðustu aldar. Verkefnið var unnið að
tilstuðlan Ungmennafélags Íslands og
Skógræktarfélags Íslands í samstarfi við
Landbúnaðarháskólann. „Ég bara stökk
á þetta. Það var enginn annar sem gerði
það,“ segir Sigríður Hrefna og hlær. ,,Mér
fannst þetta bara svo frábært tækifæri til
að fá að finna þessa reiti og skoða ástandið
á þeim og fróðlegt í sögulegum skilningi,“
segir Sigríður Hrefna og bendir á að í
árdaga ungmennafélaganna hafi starf þeirra
náð til mun fleiri sviða en íþróttaiðkunar.
Ræktun lands og lýðs var leiðarstefið sem
þau unnu eftir og þar gegndi trjárækt
mikilvægu hlutverki. „Það er í raun
aðdáunarvert hvað þetta fólk var bjartsýnt.
Það var greinilega mikil hugsjón að fólk
hafi látið sér detta þetta í hug og gert
eitthvað í málunum. Auðvitað voru nokkrir
reitir sem voru ekki til lengur, höfðu ef
til vill ekki verið nógu vel girtir. Þá hefur
þeim verið misvel sinnt í gegnum tíðina.
Oft fylgdu þessu einhverjir skilmálar.
Ungmennafélögin fengu landbút, eignuðust
ekki landið en meðan þau hirtu um reitinn
stækka og skógurinn að gefa af sér afurðir.
„Maður vill gjarnan skapa verðmæti
úr þessu og ég hef verið með foreldrum
mínum í því að saga niður snúrustaura,
gera hrísgirðingar í kringum garðinn og
þess háttar. Nú er klæðningarvélin hans
Guðmundar Magnússonar komin norður
og hann mælir helst með því að nota lerki
í hana þannig að vélin er komin á réttan
stað,“ segir Sigríður Hrefna og hlær.
Þá hefur móðir hennar ræktað jólatré á
hentugum stöðum í skóginum. „Hún hefur
verið að dedúa við þær plöntur og býður
fólki að koma og velja sér tré á haustin.
Svo merkir hún trén og viku fyrir jól fara
þau pabbi og ná í þau og keyra heim til
fólks,“ segir Sigríður Hrefna. „Ég held að
hún fái ekki hátt tímakaup fyrir þetta en
hún fær náttúrulega mikla ánægju út úr
Sigríður Hrefna Pálsdóttir, nýr formaður Skógræktar-
félags Eyfirðinga. Mynd: EÖJ