Leikskrár Þjóðleikhússins - 10.02.1984, Síða 17

Hinrik svaf hjá sinni nýju konu
Hinrik svaf hjá sinni nýju konu
sem að erfði fé og var frá Rín.
Samviskan var heljarsvört í honum,
hann fékk ekki dúr á augu sín.
Klukkan tólf stakkst hönd í gegnum gluggann,
gardínurnar bærði köld og þvöl,
afVilhelmínu sinni sá hann skuggann
sveif hún inn á líkklæðunum föl.
,,Hræðstu eigi" mælt ’ún mjúkum rómi,
„minn þú forðum vermdir ektabeð,
ég er kvitt, en gjarna í góðu tómi
gripin löngun til að fylgjast með.
Ekki vola, veröld eins og þessi
verðskuldar ei tár af hvarmi þér.
Lifðu heill í hamingju með Bessí,
henni sem er tekin við afmér."
Þorpsins hlið og hurðir
Þorpsins hlið og hurðir
hann með litum smurði,
mitt í málningunni
meyjunum hann unni.
Alltaf ósköp snauður
og alltíeinu dauður,
mitt í málningunni
meyjunum hann unni.