Dúgvan - 01.06.1941, Side 11

HIN TVÍMASTRAÐA
O G
MARKN AÐURIN
Eftir M. S. Viðstein.
Skipini lógu við bryggjuna og flaggaðu. Tey vóru mong,
og summi vóru smá og onnur stór. Tey smáu vóru tví-
mastrað og tey stóru trýmastrað. 011 skipini høvdu verið á
ferð. Nøkur vóru beint afturkomin frá útheiminuin, summi vóru
komin undan íslandi og onnur høvdu nú dvalt so leingi
heima, at tey nú skulđu avstað aftur. Hesi høvdu fingið
nýggja útgerð umborð — og lógu bert og bíðaðu eftir
siglingarboðum.
Eitt lítið tvímastrað, svart á liti við hvítari rond, lá innast
við bryggjuna. Teir vóru 6 manns við hesum skipi, og teir
skuldu til útheimin við fiski. Teir høvdu gjørt tvær ferðir
fyrr, hin fyrra ferðin eydnaðist ilia, men hin seinna hevði
givið so væl í úrtøku, at aftur var bjargað tað ið hin fyrra
ferðin hevði givið í undirskot. Fletta skipið lá eisini og
flaggaði. Og teir høvdu fingið siglingarboð, men enn væntaðu
tveir menn ið vóru heima og ferðaðust. Teir skuldu koma
við stranđferðaskipinum seinrapartin á degi.
Skiparin gekk aftur og fram eftir dekkinum, og viðhvørt
hugđi hann út um tangan og viðhvørt inn á lanđ. Hann
tyktist at ótolnast. Og tá ið ein trýmastrað legði frá landi
úti við tangan fuku illbønirnar frá honum, fyrst lágmæltar og
síðani harðmæltar, at fólk ið gekk uppi á bryggjuni ógvaðist
við. Kokkurin kom upp úr lugarinum, at vita hvat ið var á
vási, tí hann hevði aldri fyrr hoyrt skiparan í slíkum lagi.