Dúgvan - 01.09.1941, Blaðsíða 7

Á UNGMANNASTEVNU
í EINARI ÓNDARI TÍÐ
Eftir Jákup Emil Hansen, Lorvík.
Roða hildin á Frákalds-Ungmannastevnuni við Norðskála
sunnudagin 13. juli 1941.
Tað er latið upp til mín at siga nøkur orð her í dag,
á ókunnugstað og millum ókunnugfólk. Tað er óivað suin
tað skal, at tað á hesum fundi eru ungir røðarar, tá hetta er
ein ungmannastevna. Henda stóra mannamúgva, ið her er
samankomin við Norðskála í dag, lýsir av ungdómi og gleði.
Ilesin ungdómur, ið her er samlaður, kemur úr ymiskum
bygdum og er uppvaksin undir ymiskum korum. Her er ung-
dómur, ið er uppvaksin við flóðkyrrar víkir og ungdómur
uppvaksin við harðastu streymfirðar í Føroyum, og her er
ungdómur úr lognarvágum og ungdómur úr ringastu brim-
støðum.
Vit sum eru ung í đag og vita, hvussu mangur ein ung-
linguriu letur lívið fyri heim og fosturiand sítt í hesi óndu
tíð, mega vera glað fyri at okkara ungdómur ikki hevur verið
noyddur at farið í kríggj, iiar kanónir og spreingiknøttar og
onnur nútímans amboð verða nýtt til at skapa neyð og
vesældóm.
Men hevur ungdómur okkara ikki herskyldu og noyðist
hann ikki at fara í kríggj, so hava vit kortini ein felags
fígginđa at berjast ímóti: Tað er rúsdrekka! Vit liva í einari
tíð, hvar rúsdrekka fløðir inn yvir iand okkara, og vit vita
at tað verður strevað eftir at fáa rúsdrekka innafturført suin
handilsvara í Føroyum. Tí ræður tað um, at vit fráhaldsfólk