Dúgvan - 01.09.1941, Blaðsíða 23

Á STUTTUM BÁRUM
©/§) ©/©©/©©/§)©/§)(§/§) ©/©(§/© ©/§)©/© ©/©©/§)©/©©/§)
líárutíðindi eru fostur nýtímans. Tíðindini verða send á
ymiskum bárum, á samsvarandi stigum. A longum bárum
er vaniiga tílíkt óljóð, at tað er ikki at bjóða til at skilja
tíðindi, ið har verða send. A miðal bárum verða tíðindi
frá bardøgum send á mongum ymiskum tungumálum so
leingi oyrini orka at lurta eftir og meira aftrat. Tað er tí
ikki óvanligt, at hann ella hon, ið er við hornið á teimum
ymisku útvarpsstøðunum boða frá skilatíðindum á stuttum
bárum. Og tá ið einki óljóð er her, ella eingin er at órógva
her, so hava vit kosið okkum hesar stuttu bárurnar.
Logmannsdótturin á kirkjugólvinum í Havn. Meðan
Emil Rode var prestur í Suðurstreymoy og Chr. Bærent-
sen var løgmaður og amtmaður í F'øroyum fór henda hending
fram í Havnar kirkju:
Tað varð liildin konfirmasjón, og presturin (Rode) bar
ymiskar spurningar fram fyri tey ungu, ið nú skuldu konfir-
merast. Sum tá var siður, vórðu børnini spurd beinleiðis
hvørt sær og ikki øll í senn sum mest verður nýtt nú.
Millum Rode, prest, og dóttur amtmann Bærentsen, iøgmann,
skiftist hesi orð:
Presturin: „Hvat er syndarligasta sjón ein kann síggja?“
Løgmannsdótturin: „Ein drukkin maður!“
Presturin: „Og hvat er verri?“
Løgmannsdótturin: „Ein drukkin kvinna!“
Tað er eingin, ið ivast í at løgmannsdótturin hevði
rætt. Men fáur man hava hugsað nógmikið um, hvat ið upp
aftur verri er, nevnliga: Ein drukkin skúlalærari!