Dúgvan - 01.09.1941, Blaðsíða 24

88
DÚGVÁN
Hin gamla tíðin svann og alt er vorðið nýtt. Tað var
í teirri góðu gomlu tíðini, tá ið summi drukku seg rík og
mongdin drakk alt sítt burtur, og viðhvørt seg sjálvan eisini.
Tá skrivaði ein kendur Føroyingur í einum av teimum før-
oysku bløðunum, um hvussu væl ið summi dugdi at drekka
seg upp eftir, meðan ein fyri og annar eftir drakk seg niður
eftir. Suin dømi beindi hann lesarum sínum at hyggja hvussu
teir vóru farnir at byggja uppá og skoyta uppí eystan fyri
Tinghúsvegin. -Jú, jú, tað eru summi ið duga at drekka seg
upp eftir.
Men so koin tíðin, tá ið rúsdrekka heldur ikki mátti
seljast eystanfyri Tinghúsvegin. Afturgongdin gjøi'di seg við
tað sama galđanđi á ymiskan hátt, og mangar vóru roynd-
irnar gjørdar fyri at fáa húsarhaldið at svara seg. Tað sein-
asta ið roynt er, er at royna at koma sær aftur í gamlar
dagar, tá ið teir drukku seg upp eftir. Og nú hava teir sent
umsókn til Løgtingið um at fáa loyvi at keypa brennivín og
selja tað víðari til limirnar. Slíkt er siðmenning ið munar,
hjá teim útlendsku brennivínsbrennarunum —• men landinum
hevur brennivínið ongantíð verið til gagn. Tvørtur í móti.
Einaferð, tað er ikki so ógvuliga langt síðani, hendi tað
at ein skúlalærari var frásettur embæti sínum tí hann drakk
so illa.
Eina aðru ferð, var tað ein skúlalærari, ið kom eftir tí
at brennivín mátti vera ein ófør hanđilsvøra.
Og triðju ferð eru tað fleiri skúlalærarar, ið av øllum
alvi arbeiða fyri at fáa íbirt føroyskan brennivinshandil fyri
landsins rokning og ávøkstur, og soleiðis fáa landshúsar-
haldið at svara seg betur.
Skjótt var tað gloymt, at samfelagið -gav sína ávaring
um, at drukkin lærari ikki kundi sita við sínum embæti.
Ein maður, ið drekkur kann skjótt verða ovdrukkin —
og lærarar eru einki unđantak, tíverri.
Handil við rúsdrekka er handil við sjúku. Handil við
rúsdrekka er handil við fátækrađømi. Handil við rúsdrekka
er handil við sinnissjúku. Handil við rúsdrekka er handil við
brotsgerðum. Handil við rúsdrekka er handil um deyðan. —
Átti ikki Føroya løgtingsmenn at hugsa eitt sindur um hetta,
áðrenn teir seta almennan handil við rúsdrekka á stovn í
Føroyum?
T