Freyja - 01.09.1901, Blaðsíða 6

140
FRETJA
hðr sö ég míns ættarlands ástkæru strönd
í inndælum miðsumai’s draumi.
Hér flnnst mér allt vera svo blessað og bezt
og broshýrt, sem augað rná líta.
En guð veit, af öllu ég elska þó mest
rnitt ættland með tindana hvíta.
Birgitta Tómasdóttír.
(Framsókn.)
ALDAMÓTALJÓÐ
eftir
Einar Benedjctsson.
(Cantate). ]
I. |
Lag: Þið þekkið fokl með hlíðri brá.
Við aldahvarf nú heyrurn vör
sem hljóm af fornum sögum,
og eins og svip vor andi sér
af öllum landsins hðgum;
af sókn þess fram með sverð og kross,
með siðmenning og lögum.
Og hátt skín bjarminn yflr oss '
frá Islands frægðar dögum.
Það Ijós skín yflr aldahaf ’
að yztum tímans degi, 1
í gegnum bölsins blakka kaf,
sem blys á niðjans vegi.
Það verndi oss, það víki’ ei brott;
í virðing heíms það standi, •
að fornöld ber þess fagran vott,
hvað felst í þessu landi.
Það veki hjá oss kraft, sem knýr
til kapps, til alls þess stærra,
til starfs, sem telur tfmi nýr,
til takmarks æðra’ og hærra.
Hver þekkir rétt, hvert þjóðín kemst,
þó þúsund ár hún misti?