Freyja - 01.12.1903, Page 17

VI. 5.
FREYJA
99
maöurinn: ,,Hví er villihesturinn hér?“ „Hann er ekki lengur
villtur, heldurer hann okkar fyrsti þjónn, því hann mun bera okk-
ur staö úr staö æ og œfinlega, “ sagöi konan.
* *
*
Næsta dag lagöi villikýrin af staö, haldandi hátt sínu villta
höföi, svo að hún ekki festi sín villtu horn á greinum trjánna í
frumskógunum villtu. Villikýrin
kom að hellinum og kötturinn elti
sem fyr og faldi sig, eins og hann
gjört hafði, og allt fór á sömu
leið og fariö hafði, og kötturinn
sagöi iö sama og hann sagt hafði
og fór svo einforum, veifandi
skottinu, eins og hann gjört hafði.
Þegar nú maðurinn, hundurinn og hesturinn komu heim, og
maðurinn spurði sem fyr, hvað villikýrin gjörði þar, svaraði konan
sem fyr, að hún ekki væri lengur villt, heldur gjafari góðra hluta,
,,Því hún gefur oss hvíta, volga mjólk œ og œfinlega, og ég skal
gæta hennar er þér veiðið. “
Nú beið kötturinn þess að fleiri dýr fœru til hellisins hinn
næsta dag, en er engi urðu til þess, lagði hann sjálfur leið sína
þangað. Þegar hann kom, var konan að mjólka kúna, eldur log-
aði á skíðum innar í hellinum, og kisi fann lyktina af glóðvolgri ný-
mjólkinni, og hann sagði við konuna: ,,Ó, þú óvina mín og kona
óvinar míns. Hvert fór villikýrin?“
,,Ó þú villidýr frumskóganna, far þú til skóganna aftur hvað- '
an þú komst, því hár mitt er fléttað og herðablaðið á sínum stað,
og við þörfnumst nú hvorki vina né þjóna í hellinum, “ sagði kon-
an og hló við. Þá svaraði kötturinn og sagði: ,,En ég er hvorki
þjónn né vinur, heldur kötturinn, sem fer einförum, en mig langar
inn í hellinn. “ ,,Hvers vegna komst þú þá ekki með fyrsta vinin-
um fyrsta kvöldið?“ sagði konan. Þá varð kötturinn reiður mjög
og sagði: „Hefir þá hundurinn sagt eftir mér?“ Þá hló konan og
sagði: ,,Þú ert kötturinn, sem fer einförum ogallir staðir eru þér
jafn kærir og þú ert hvorki þjónn né vinur, því svo hefir þú sjálfur
sagt. Farðu nú einförum héðan, því allir staðir eru þér jafn kœr-
ir. “ Þá lézt kötturinn iðrast og sagði því: ,,Má ég þá aldrei koma
í hellinn, aldrei sitja við eldinn og aldrei lepja nýmjólkina nota-