Freyja - 01.04.1906, Blaðsíða 3

VIII. 9.
FREYJA
203
sýnist gegnum svart og storkiS
sáraflóS á skikkjufaldi. j
Þögul fast a5 Flosa’ hún gengur.
—Fagurbúna skikkju lagði’ hún
yfir heröar honum, — þungum
hugarmóði fyllt þá sagöi’ hún:
,,Frœndi! — þú munt þessa skikkju kenna,—•
þá, er gafstu foröum mági þínum.
Aftur nú ég gef þér gripinn þenna,
gripinn dýrsta’ og bezta’ af eigum mínum.
Höskuldar með hjartablóði
hún er skreytt og mínum tárum,
máske seinna gœti’ hún, góði,
glatt þitt hjarta’ í raunum sárum! —
Særi’ ég þig viö sæmd og heiður,
sœri’ ég þig við drenglund þína,
særi’ ég þig við sárin Kristí,
særi’ ég þig við harma mína:
Láttu hefndar-log mót hinmi bála,
Iáttu geysa útlegð, voða’ og dauða,
sonu Njáls í sennu fellda stála,
sverð þitt herði blóðið þeirra rauða!
Höskuldar ef hefnirðu’ eigi
hvers manns níðing skal þig kalla
og þitt bölvað bleyði orðið
berast skal um veröld alla. “
Flosi eins og dauðadæmdur
drósar hlýðir orðum grimmum.
Blóðlifrar um hálsinn hrynja
hálfstorknar með blettum dimmum.
Honum er sera hrímköld náttdögg falli
háls sinn á, og uið’r á brjóstið renni,