Freyja - 01.10.1906, Blaðsíða 12

6o FREYJA IX. 3.
„En hvernig- gátuö þér J>ct vitaö um þaö?“ spuröi Latímer
sakleysislcga.
„Ó, fjandinn hafi þaö, maöur, ég er Moriway — maöurinn
sem ætlaði að giftast, hví skyldi ég þá ekki vita um það!“
Latímer yfti öxlum. „Eg verð að biöja yður aö blóta ekki
hérna, sízt meðan kvennfólkið er viöstatt. Á hérna kemur Mul-
Iiííl lögregluþjónn. Svo þið funduð ekkert — og þrællinn hef-
ir sloppið. Það var slæmt. Góða nótt, Mulhill, góða nótt
M oriwayÁ
Svo fóm þeir út. En ég gat séð heiftina á baksvip Mori-
ways. Hann hvislaði einhverju að lögregluþjóninum, sem leit
þa um ö.xl, hristi höfuðið og fór leiðar sinnar. Ó, hvað ég varð
nú fegin, þegar þeir lnirfu mér.
,,Finnst yður ekki heitt, ungfrú Omar? Gjörið svo vel að
hringja fyrir mig aftur,“ sagði Latimer. Ég leitaði að bjöll-
unni og hringdi tvisvar. „I'ér emð fljótar að læra, ungfrú
Omar, en nú er það ljós, sem ég vildi fá. Það er rétt, kveiktu
nú fyrir ckkúr, Burnett," bætti hhnn við, þ«ú þjónninn kom
jiegar ég hringdi. Þegar ljósið kom sneri Latimer sér svo við
;iö hann gæti séð beint framan í mig, og er ég jþoldi ekki iengur
i>etta rannsakandi augnaráð, hvessti ég einnig á hann augun og
starði. J
„Þér fyrirgefið,“ sagði hann brosandi. „Ég var að vita,
hvort ég gæti séð þennan drengjasvip á yður.sem þessiMoriway
var að tala um. og ég er enn á þeirri skööun, að þér séuð sér-
lega kvennlegar. Viljið þér nú lesa ögn fyrir mig?“ bætti hann
vlð og benti á opna bók á lítlu borði rétt við stólinn hans.
„Ég held ég vilji lveldur byrja á morgun, herr? Latimer,
ef yður er sama,“ sagði ég, því ég var búin að fá nóg af þessum
leik.
„Kr mér er ekki sama,“ sagði silkimjúka röddin, og þrátt
fyrir mýktina í henni, fann ég að hún var bjóðandi. Ég sneri
að honum í bræði minni, því uú var inér áð vorða sama um alla
liluti, og það var ekki betra að vera fangi á einum stað en öðr-
r.m, og það ætlaði ég víst að segja lionum, þegar mér varð Iitið
t; am að hliðinu, og sá Moriway halia sér upp að- því. Ég
s 'ttist þá þegjandi niður, og færði mig að ljósintú Við lásum
elcki mikið af skáldskap í gustukalteimiíinu — grimmdarheím-
ilinu. eiins og við kölluðum það okkar á milli. því þannig reynd-
ist það okkur. En hér lærði ég skáldskap, því þegar ég fór að
lesa, hljómúðu þessi orð ávallt í eymm mínum: Morivvay,
Moriway, MORIWAY. En samt las ég þangað til ég gleymdi
olln, nema þessum eina bletti í garðinum hans Latimers og því