Freyja - 01.10.1906, Blaðsíða 2

FREYJA
IX. 3.
,,Eg er kafinnönn við sáning!“
—ÞaS var svariS,—,,þegar, drottning,
því er lokiS, snortinn lotning
eg þér fylgi!“
Ast fór hjá.
Eg var kafinn önn viS hirtHng,
er ást fór hjá:
,,Kom .þú!“ mælti’ hún, ,,mund þín sáSi
mögli, sorg í ávöxt þáSi.
HjartaS frjófga ei fylltar hlöSur,
fögnuS veita’ ei korn né töSur
þann sem ástin á.
Flýt þér! sjá að fieygar stundir
fela tímans vængjum undir
kvöldföt klaka grá!‘‘
,,Egerkafinn önn viö hirSing!“
—ÞaS var svariS—, .þakkarsöngum
þegar heima mœtt er föngum
eg þér fylgi!“
Ast fór hjá.
Hirtan 'nafSi’ eg ávöxt allan
er ást fór hjá:
,,StöSvast!“ sagSi’ eg ■—Fljót í förum
fram hjá þaut hún, galt ei svörum
ávarp mitt —,,Þér fylgi’ eg fegin,
fleyga dís, er jöfn viS regin
klýfur kvöldloft blá.
Eg er aldinn, þrótti þrotinn,
þreki rúinn, hjarta brotinn,
meS þér fylgd vil fá.
Sorg ég hlaut í ávöxt allan.—
ISrun sker, mér skelfing vinna
skuggar dauSra vona minna,
unn mér fylgdar!“
Ást fór hjá.
Sig. Júl. Jóhannessoiu